Dramat romantyczny „Balladyna” napisany został przez Juliusza Słowackiego w roku 1834, a wydano go po raz pierwszy w Paryżu w roku 1839. Opowiada on o losach głównej i zarazem tytułowej bohaterki, która popełnia straszliwą zbrodnię i zabija własną siostrę, by wyjść za mąż za bogatego rycerza. Historia ta zawiera jednak o wiele więcej wątków, które dotyczą zróżnicowanych postaci pobocznych. Wątki te jednak ostatecznie łączą się ze sobą właśnie w postaci Balladyny i znajdują rozwiązanie w chwili, w której bohaterka ginie po porażeniu jej piorunem.
Wątek morderstwa
Najważniejszym i najczęściej przywoływanym w przypadku Balladyny wątkiem jest ten dotyczący morderstwa. Motyw ten rozpoczyna się wraz z chwilą, w której Balladyna zabija Alinę, stojącą jej na drodze do poślubienia Kirkora. Od tego momentu Słowacki szczegółowo ukazuje upadek moralny głównej bohaterki. Jej zbrodnie nie są dla niej powodem wyrzutów sumienia, ale raczej narzędziem, którego używanie przybliża ją do upragnionego celu, jakim jest władza absolutna. Słowacki kreuje też świat, w którym każda zbrodnia zasługuje na karę, a wymierzyć ją może nawet siła wyższa, jak miało to miejsce w przypadku Balladyny.
Wątek fantastyczny
Na kreację świata przedstawionego ma wpływ wątek fantastyczny, przeplatający się z realistycznymi elementami dramatu. Należą do niego takie postaci jak nimfa Goplana i służące jej chochliki. Wątek fantastyczny ma znaczący wpływ na losy ludzi, łączy się z nimi w jedną całość i ostatecznie prowadzi dramat do baśniowego morału. Postaci fantastyczne są podobne do ludzi – także dążą do realizacji swoich celów, mają wiele wad i popełniają błędy. Aspekty fantastyczne kreują także niesamowity, przyciągający czytelników klimat pełen czarów i tajemnic.
Wątek polityczny
W dramacie pojawia się także wątek polityczny i historia walki o władzę. Słowacki opowiada o tym, jak Popiel III stracił tron na rzecz okrutnego Popiela IV. Postaci takie jak Kirkor starają się przywrócić prawowitego władcę na tron. W tym samym czasie o koronę walczy Balladyna, nieubłaganie dążąca do zdobycia władzy absolutnej, co ostatecznie się jej udaje. Słowacki pokazał, w jaki sposób miało się kształtować przed wiekami państwo polskie i jak polityka wpływała na ludzkie losy.
Wątek macierzyństwa
Wiele miejsca Słowacki poświęcił także matczynej miłości oraz relacjom między matką a córkami. Balladyna jest niechętna pomocy matce i zrzuca ten obowiązek na sumienną Alinę. Po ślubie z Kirkorem Balladyna zaczyna wstydzić się matki, nazywa ją mamką i ostatecznie wypędza ze swojego zamku. Mimo to wdowa nadal kocha swoją córkę i nie wydaje jej imienia przed sądem. W wyniku tego ginie na torturach. Wdowa uosabia bezgraniczną miłość matki do dziecka. Pragnęła ona dla swoich córek jedynie lepszego życia, jednak doprowadziło to jedynie do zniszczenia ich rodziny.
Wątek miłosny
W dramacie pojawia się też wiele wątków miłosnych. Bohaterką kilku z nich jest sama Balladyna – zostaje żoną Kirkora, była kochanką Grabca i Fon Kostryna. Nimfa Goplana zakochuje się bez wzajemności w Grabcu, który jest człowiekiem i odrzuca ją. Z kolei Filon zaczyna pałać miłością do martwego ciała Aliny. W dziele tym nie ma szczęśliwych historii miłosnych, każda kończy się tragedią.