Miłość to jedno z najsilniejszych uczuć, jakich w swoim życiu może doświadczyć człowiek. Wzbudza ona wiele pozytywnych i negatywnych emocji, potrafi dodać skrzydeł lub ściągnąć człowieka na samo dno. Ma ona wiele definicji, jednak właściwie trudno jest uchwycić jej prawdziwą naturę i dobrać uniwersalne słowa oddające to, czym ona jest.
Realizm i fantastyka – te dwa aspekty przenikają się między sobą w wielu dziełach literackich. Dzieje się tak już od samego początku istnienia literatury. W starożytności byli to na przykład bogowie, aktywnie wpływający na świat ludzi i ich działania. Szczególnie istotny stał się ten aspekt w czasach epoki romantyzmu.
W dziełach pochodzących z epoki romantyzmu bardzo często rzeczywistość przeplata się z fantastyką. Oba te plany funkcjonują równolegle obok siebie, przenikają i wywierają na siebie wzajemnie wpływ. Romantycy pełnymi garściami czerpali bowiem z fantastycznych opowieści, ludowego folkloru i niesamowitych, często napawających grozą historii.
W końcu nadeszła upragniona chwila mojej koronacji. Zdobyłam wszystko to, do czego tak długo dążyłam i poświęciłam wszystko, co kiedyś było dla mnie ważne. Zastanawiałam się, czy to już – już mogę odpocząć, odprężyć się i skupić na władaniu zamiast na wypatrywaniu kolejnych wrogów, którzy mogliby mi zaszkodzić? Szybko sama uspokoiłam się w myślach.
Juliusz Słowacki, tworząc „Balladynę”, inspirował się ludowością i folklorem podobnie jak inni romantycy w tamtych czasach. W jego dziele realizm i fantastyka przeplatały się więc ze sobą. W przeciwieństwie do innych autorów nie podchodził on do tych kwestii z naukową powagą i kpi z traktowania ich, jakby były one źródłem historycznym.
Wysoki Sądzie! Zgromadziliśmy się tu dzisiaj z zamiarem bezwzględnego osądzenia obecnej tutaj Balladyny. Jest ona winna zbrodni przez wszystkich uważanej za niewybaczalną. Zamordowała bowiem swoją siostrę, Alinę, ukryła ten fakt, a następnie zabiła jeszcze wiele innych osób, między innymi swojego męża, dwóch kochanków i innych, niewinnych ludzi.
Szybko okazało się, że to Alina pierwsza zbierze dzbanek pełen malin. Balladyna z nieukrywaną zazdrością patrzyła, jak siostra szybko gromadzi owoce, nie plamiąc sobie nawet przy tym rąk ich czerwonym sokiem.
Ciało Aliny opadło na ziemię. Paprocie wokół upstrzone były jej ciemną krwią, lśnił od niej także nóż w ręku Balladyny. Zszokowana dziewczyna jak w transie wypuściła narzędzie zbrodni, które upadło tuż obok zwłok.
Każdy człowiek musi dokonać w swoim życiu wielu wyborów, a następnie ponosi ich konsekwencje. Czasami są one dla niego korzystne, a czasami konieczne jest wzięcie na siebie odpowiedzialności za swoje błędy.
„Balladyna” Juliusza Słowackiego jest dramatem romantycznym i spełnia wiele cech tego gatunku, Między innymi jest to głęboka warstwa symboliczna, otwierająca przed czytelnikiem wiele dodatkowych, ale ukrytych na pierwszy rzut oka znaczeń.
