Jedną z ważnych postaci z drugiego planu, które pojawiają się w dramacie Juliusza Słowackiego pod tytułem „Balladyna” jest Grabiec. Jest on synem miejscowego kościelnego i jest kochankiem Balladyny. Grabiec jest prostym mężczyzną, który symbolizuje w dramacie chęć prostego życia bez zmartwień i obowiązków.
Charakterystyka Grabca
Grabiec jest młodym mężczyzną, który żyje w tej samej okolicy co Balladyna i Alina. Jest więc chłopem i objawia się to w jego prostym, bezpośrednim charakterze. Grabiec ma też specyficzne poczucie humoru i często posługuje się sarkazmem i ironią. Chętnie nawiązuje romans z Balladyną, jednak żadne z nich nie ma zamiaru wiązać się na stałe. W Grabcu zakochuje się nimfa z Jeziora, czyli Goplana. On jednak nie odwzajemnia jej uczuć – Goplana jest dla niego zbyt dziwna i nie ma z nim nic wspólnego. Grabiec woli cieszyć się prostymi rozrywkami życia i unikać zmartwień. Nie interesuje go nawet władza, jaką chce obdarzyć go nimfa i ukrywa pod koroną uszy, drwiąc z niej w ten sposób.
Postać ta nie cieszy się poważaniem wśród innych mieszkańców wioski, z Grabca bowiem śmieją się nawet dzieci. Jego priorytety w życiu ograniczają się głównie do smacznego jedzenia i picia. Grabiec był jednak świadkiem zbrodni Balladyny – widział ją po tym, jak Goplana zmieniła go w wierzbę. Nikt jednak nie wierzy w historię Grabca o przemianie w drzewo. On sam zaś podąża za kochanką na zamek, mając świadomość tego, czego się ona dopuściła.
Grabiec jest przeciwieństwem Balladyny. Nie dąży do zdobycia władzy i zaspokojenia wygórowanych ambicji. Pragnie przeżyć swoje życie wygodnie i prosto, jednak przypadkiem zostaje wplątany w intrygę Balladyny. Ostatecznie Grabiec umiera, co jest wyrazem potępienia dla jego trybu życia. Dla Grabca nic się w życiu nie liczyło i ostatecznie zginął jako bezwolny pionek w rękach większych od niego graczy. Jego życie nie miało więc żadnego znaczenia i nie zmierzało donikąd. Grabiec nie miał bowiem żadnego celu i motywacji. Inni ludzie zadecydowali o tym, co się z nim stało.
Można powiedzieć, że Grabiec wiedział wiele na temat otaczającego go rzeczywistości, ale nie wykorzystywał tego do niczego. Jego życie płynęło beztrosko, ale także bez żadnego celu. Losy Grabca pokazują, jak tragiczne mogą być dzieje kogoś, kto za wszelką cenę unikał kłopotów i zmartwień, pragnąc tylko spokoju i wygody. Grabiec nie mógł nawet sam o sobie decydować i tak właśnie zginął.