Szczęście od zawsze zajmowało szczególne miejsce w życiu człowieka. Zastanawiano się nad tym, jak je osiągnąć, rozważano, jaka jest jego prawdziwa natura i czy w ogóle ono istnieje. Wiele z tych refleksji przeniosło się na karty dzieł literackich, gdzie autorzy zmuszali swoich bohaterów do nieustannego poszukiwania w życiu szczęścia, z różnym skutkiem. Wiele postaci musiało walczyć o swoje szczęście przy użyciu wszystkich dostępnych środków. Jednak nie zawsze wytrwałość, upór i ciężka praca przynosiły oczekiwane efekty. Zmagania o szczęście można odnaleźć w takich dziełach jak „Lalka” Bolesława Prusa, „Nie-boska komedia” Zygmunta Krasińskiego czy „Nad Niemnem” Elizy Orzeszkowej.
W powieści „Lalka” o szczęście nieustannie walczy główny bohater, Stanisław Wokulski. Najpierw stara się on awansować społecznie i wzbogacić się, co faktycznie udaje mu się dzięki edukacji i ciężkiej pracy oraz korzystnemu małżeństwu, w wyniku którego odziedziczył majątek oraz sklep. Jednak po zabezpieczeniu swojego bezpieczeństwa finansowego nie żyje on spokojnie, ponieważ zakochuje się w Izabeli Łęckiej. Od tego momentu utożsamia on własne szczęście z jej osobą i z małżeństwem z nią. W tym celu Wokulski zaczyna ciężko pracować i wyrusza handlować na wojnie, by pomnożyć swój majątek. Stara się na wszystkie sposoby zdobyć względy Izabeli, nawet spłaca długi jej ojca. Jednak wszystko to nie skutkuje sukcesem. Wokulski co prawda zaręcza się z Łęcką, odkrywa jednak, że nadal romansuje ona ze swym kuzynem. Wokulski podejmuje więc próbę samobójczą, a jego walka o szczęście kończy się porażką. Złożył bowiem swoje nadzieje na nie w niewłaściwe ręce. Uzależnił się od kobiety, której na nim w żaden sposób nie zależało i przegrał swoje zmagania.
„Nie-boska komedia” Zygmunta Krasińskiego pokazuje z kolei walkę o szczęście rozumiane jako możliwość wykonywania swojego powołania. Hrabia Henryk chciał zostać poetą i czuł, że tym powinien się w życiu zajmować. Jednak popełnił wcześniej błąd i założył rodzinę. Takie życie męczyło go i nudziło, chciał zająć się swoją ukochaną poezją. Ostatecznie Henryk porzucił swoją żonę i małe dziecko, postanawiając rozpocząć nowe życie jako poeta. Szybko jednak okazało się, że jego marzenie było ułudą, a jego odejście zniszczyło życie Marii oraz jego syna. Hrabia Henryk nie osiągnął szczęścia, ponieważ widział je w złym miejscu. Nie był przeznaczony do bycia poetą, a postawił na to wszystko, co miał w życiu. Okazuje się jednak, że nie da się budować swojego szczęścia na fałszywych przekonaniach i cudzym cierpieniu. Jego walka okazała się być kłamstwem i wyrazem egoizmu.
W powieści „Nad Niemnem” o swoje szczęście walczyła główna bohaterka, Justyna Orzelska. Pochodziła ona ze szlachty, była jednak tak naprawdę ubogą krewną i nie miała swojego majątku. W dworku czuła się nieszczęśliwa. Czuła, że jej życie nie ma sensu. Zrozumiała, co ją uszczęśliwia w momencie, w którym nawiązała kontakt z okolicznym chłopstwem i razem z nim poznała smak ciężkiej pracy, która przynosi efekty. Tam też poznała i pokochała Janka Bohatyrowicza. Przebywanie z ukochanym i uczciwa praca przyniosły jej poczucie spełnienia i szczęścia. Problemem mogły być jednak różnice klasowe. Justyna walczyła jednak o to, by móc wyjść za mąż za Bohatyrowicza i spędzić wraz z nim resztę swojego życia. Jej walka zakończyła się sukcesem.
Szczęście ma więc wiele twarzy i każdy widzi je w innym miejscu. Ludzie walczą o nie ze wszystkich sił, niestety czasem nie udaje im się osiągnąć zamierzonego celu.