Kre­acje ko­bie­ce w li­te­ra­tu­rze. Omów za­gad­nie­nie na pod­sta­wie Lal­ki Bo­le­sła­wa Pru­sa. W swo­jej od­po­wie­dzi uwzględ­nij rów­nież wy­bra­ny kon­tekst.

W literaturze można znaleźć wiele kreacji postaci kobiecych. Często dzięki nim autorzy przedstawiali charakterystyczne dla ich epoki wyobrażenie typowej kobiety. W wielu dziełach literackich można znaleźć pogłębione i wiarygodne obrazy kobiet, ukazujące ich charaktery, podejście do życia oraz miejsce, jakie przez lata wskazywało im społeczeństwo. W ten sposób można prześledzić zmiany, jakie następowały w kolejnych epokach oraz różnice w tym, co dane społeczności uznawały za zalety damskiego charakteru. Kompleksowe kobiece kreacje znaleźć można w takich dziełach jak „Lalka” Bolesława Prusa, „Ludzie bezdomni” Stefana Żeromskiego oraz „Pan Tadeusz” Adama Mickiewicza. 

Bolesław Prus w powieści „Lalka” ukazał dwie ważne postaci kobiece, które porównuje się ze sobą do dziś. Jedną z nich jest Izabela Łęcka, drugą z kolei Helena Stawska. Łęcka to arystokratka, kobieta ukształtowana przez swoje czasy i środowisko. Jest młoda i wyjątkowo piękna, ale również znana jest ze swojego emocjonalnego chłodu i rozkapryszenia. Małżeństwo traktuje jak transakcję biznesową i nikt nie jest w stanie zaspokoić jej oczekiwań. To kobieta pusta i próżna, która nigdy nie pracowała i nie wie, jak wygląda prawdziwe życie. Z kolei Helena Stawska to jej przeciwieństwo. Również jest piękna, ale musi sama o siebie zadbać. Jej mąż zbiegł za granicę i od tego czasu Stawska nie ma od niego żadnych wieści. Musi więc być samodzielna i zorganizowana, by utrzymać siebie, swoją córkę oraz matkę. Stawska jest kobietą o wiele cieplejszą, milszą i skromniejszą od Izabeli. Zdaje się być przez to idealną partnerką życiową. Los jej nie oszczędzał, ma więc w sobie dużo więcej pokory niż Łęcka. 

Powieść „Ludzie bezdomni” przedstawia kreację samodzielnej, niezależnej kobiety, jaką była Joanna Podborska. Sama się utrzymywała i nie opierała się na nikim. Pracowała jako guwernantka i starała się jak najlepiej przysłużyć tym społeczeństwu. Ona również opisywana była jako młoda, piękna kobieta, jednak nie chciała wychodzić za mąż dla korzyści finansowych. Dla Joanny najwyższą wartość stanowiła rodzina, była ona także doświadczona przez los. Żeromski ukazał postać kobiecą swoich czasów – silną, niezależną, pracującą dla społeczeństwa.