W powieści Fiodora Dostojewskiego zatytułowanej „Zbrodnia i kara” opisana została historia Rodiona Raskolnikowa, mordercy lichwiarki. Oprócz tego pojawia się tam wiele wątków i postaci pobocznych, takich jak na przykład Piotr Łużyn.
Fiodor Dostojewski to autor powieści „Zbrodnia i kara”, w której opisano losy młodego i byłego studenta prawa, Rodiona Raskolnikowa, który zamordował starą lichwiarkę siekierą. W dziele pojawia się jednak też wiele postaci z dalszego planu, które są ściśle związane z Raskolnikowem. Taką osobą jest jego młodsza siostra, Awdotia Romanowna Raskolnikow, która zwana jest przez bliskich Dunią.
Powieść Fiodora Dostojewskiego zatytułowana „Zbrodnia i kara” to wybitne dzieło i klasyka literatury rosyjskiej. Opowiada ono głównie o losach Rodiona Raskolnikowa, byłego studenta prawa, który morduje siekierą starą lichwiarkę. Jednak historia ta łączy się z wieloma innymi wątkami pobocznych postaci, takich jak matka Rodiona, czyli Pulcheria Raskolnikowa.
Fiodor Dostojewski to autor jednej z najbardziej znanych powieści literatury rosyjskiej, czyli „Zbrodni i kary”. Zawarł w niej opis losów byłego studenta prawa, Rodiona Raskolnikowa, który dopuszcza się mordu na starej lichwiarce. W pewnym momencie historia Raskolnikowa krzyżuje się z opowieścią o rodzinę emerytowanego urzędnika Marmieładowa. Jest on jedną z ważnych postaci drugoplanowych i znacząco wpływa na przebieg opisywanych przez Dostojewskiego wydarzeń.
Fiodor Dostojewski to autor powieści „Zbrodnia i kara”. Przedstawia ona losy byłego studenta prawa, Rodiona Raskolnikowa, który pewnego dnia morduje starą lichwiarkę siekierą, ponieważ sądzi, że ma do tego prawo. Oprócz Raskolnikowa Dostojewski opisał wiele postaci pobocznych, takich jak na przykład Arkadiusz Swidrygajłow.
„Zbrodnia i kara” to najsłynniejsza powieść autorstwa Fiodora Dostojewskiego. Opisuje ona historię Rodiona Raskolnikowa, który popełnił tytułową zbrodnię, mordując lichwiarkę siekierą. W powieści oprócz niego pojawia się bardzo wiele związanych z nim postaci, a decyzje Raskolnikowa wpływają także na ich losy. Taką bohaterką jest Zofia Siemionowna Marmieładowa, czyli Sonia, nastoletnia córka Marmieładowa oraz ukochana Raskolnikowa.
„Zbrodnia i kara” autorstwa Fiodora Dostojewskiego to jedna z najsłynniejszych pozycji, jakie ma do zaoferowania światu literatura rosyjska. Po raz pierwszy opublikowano ją w roku 1866. Dostojewski opisuje w niej losy byłego studenta, Rodiona Raskolnikowa, który pewnego dnia uznaje, że zamordowanie starej lichwiarki będzie słuszną decyzją.
Rodion Raskolnikow jest zrozpaczony i sfrustrowany z powodu swojej sytuacji życiowej. Raskolnikow postanawia zamordować starą lichwiarkę, czyli Alonę Iwanowną. Raskolnikow udaje się do szynku. Tam student poznaje alkoholika nazwiskiem Marmieładow. Marmieładow opowiada o swojej rodzinie – chorej na suchoty żonie Katarzynie, córce Soni oraz trójce małych dzieci.
Ludzie przyjmują różne postawy życiowe, które później definiują ich zachowanie, przekonania czy też wpływają na podejmowane przez nich decyzje. Takie postawy często są wypadkową ich światopoglądu, charakteru czy przyzwyczajeń. Wiele osób sądzi też, że sukces to kwestia właściwego nastawienia, zmiany sposobu myślenia oraz wyboru właściwej postawy życiowej.
Człowiek znany jest z tego, że często snuje marzenia, które swoim rozmachem przewyższają rzeczywistość. Tworzy w nich imponujące budowle, snuje niezwykłe plany, wybiega myślami na przód i idealizuje pewne aspekty swojego życia. Tak kruche, delikatne i często naprawdę ambitne marzenia trudno jest spełnić.
William Szekspir to jeden z najważniejszych europejskich twórców, który pozostawił po sobie wiele dramatów, które stały się już na zawsze częścią kanonu literatury. Jednym z takich utworów jest „Makbet”, opowiadający o tym, do czego może doprowadzić człowieka niepohamowana ambicja. Tytułowy Makbet morduje bowiem swojego króla, by przejąć jego tron, a wszystko to robi pod wpływem zasłyszanej od trzech wiedźm przepowiedni.
William Szekspir to wybitny twórca dramatów, które na stałe weszły do kanonu literatury i które od wieków zdobywają nowych miłośników. Jednym z nich jest dzieło zatytułowane „Makbet”. W tym tekście Szekspir pokazuje, do czego może prowadzić nadmierna ambicja w połączeniu okrucieństwem.