Władza to coś, czego pożąda wiele osób, ale utożsamiana jest też z tym, że deprawuje ona człowieka i wydobywa z niego jego najgorsze cechy. Władza często utożsamiana jest z potęgą, mocą i możliwością, by zarządzać cudzym życiem.
Ludzie codziennie zmagają się z wieloma niespodziewanymi wydarzeniami i zmuszeni są podejmować różne decyzje. To z kolei często prowokuje pytania o to, do jakiego stopnia każdy decyduje o własnym losie i czy rzeczywiście jest to możliwe. Filozofowie od wielu wieków zastanawiają się nad tym zagadnieniem, próbując określić, do jakiego stopnia ludzkie życie jest kształtowane przez decyzje jednostki.
Ludzie najczęściej działają w życiu według wyznaczonych zasad moralnych, jakie funkcjonują w danym kręgu kulturowym. To właśnie one określają, co jest dobre i dozwolone, a co złe i może zostać ukarane. Mimo tych ram niektóre osoby przekraczają granice dobra i zła. W takich chwilach konieczne jest zatem podjęcie moralnej odpowiedzialności za swoje czyny, czego niektórzy starają się unikać.
William Szekspir to jeden z najbardziej znanych i rozpoznawalnych twórców literatury światowej. W jego dorobku można znaleźć wiele doskonałych dramatów, które weszły już do kanonu lektur, które zna praktycznie każdy. Jednym z takich dzieł jest „Makbet”, opowiadający historię tytułowego bohatera, który został królem Szkocji. Dramat pokazuje, co z człowiekiem potrafi zrobić władza i nadmierna ambicja. Postać Makbeta to także studium upadku i obłędu.
William Szekspir to jeden z najbardziej znanych twórców w światowej historii literatury. Pozostawił on po sobie wiele doskonałych dramatów, a jednym z nich jest „Makbet”, czyli pozycja, która na stałe weszła do kanonu i została obowiązkową lekturą. „Makbet” powstał około 1606 roku i od tego czas doczekał się licznych wydań, spektakli oraz adaptacji.
Makbet jest dowódcą wojsk swojego kuzyna, czyli króla Szkocji, Dunkana. Makbet i jego przyjaciel, Banko, spotykają na wrzosowisku trzy wiedźmy. Wiedźmy przepowiadają, że Makbet będzie tanem Kawdoru i królem, a Banko ojcem królów. Makbet zaczyna wierzyć w usłyszaną wróżbę, gdy dowiaduje się, że Dunkan mianował go tanem Kawdoru.
Stefan Żeromski to znany autor okresu Młodej Polski oraz dwudziestolecia międzywojennego. Spod jego pióra wyszły liczne powieści i nowele. Do tych drugich zalicza się utwór z roku 1905 zatytułowany „Echa leśne”. Jej akcja ma miejsce po upadku powstania styczniowego i opisuje losy rodziny Rozłuckich i jest to pierwszy z dwóch utworów, a jakich zamieszczona została historia tego rodu. Ich dalsza część pojawia się w powieści zatytułowanej „Uroda życia”.
W życie wchodzi reforma uwłaszczeniowa, na mocy której do majątku ojca narratora ma został przyłączony kawałek lasu. Do folwarku przybywa rosyjski generał Rozłucki, geometra Knopf, podleśny Guńkiewicz, pisarz gminny Olszakowski oraz stary wójt Gała.
Autor powieści „Hobbit, czyli tam i z powrotem”. J. R. R. Tolkien w swoich dziełach stworzył krainę zwaną Śródziemiem. Zamieszkuje ją wiele ras, niektóre są określane jako dobre, a inne jako złe. Do tej drugiej kategorii należą wielkie pająki, jakie można spotkać w czasie podróży przez Mroczną Puszczę.
„Hobbit, czyli tam i z powrotem” autorstwa słynnego pisarza J. R. R. Tolkiena to jedna z najbardziej znanych powieści z gatunku fantastyki, która wciąż zdobywa fanów na całym świecie. Po raz pierwszy wydano ją w roku 1937 i od tego czasu jej popularność wciąż rośnie, doczekała się także ekranizacji filmowej na niezwykłą skalę.
Nowela Bolesława Prusa „Kamizelka” ukazała się w dzienniku „Nowiny” w 1882 roku. Opowiada historię młodego, niezamożnego małżeństwa i samotnego narratora, mieszkających w warszawskiej kamienicy. Utwór porusza tematykę miłości, choroby i dylematów moralnych, związanych z prawdą i kłamstwem.
Nowela Bolesława Prusa „Katarynka” po raz pierwszy została wydana na łamach „Kuriera Warszawskiego” w 1880 roku, następnie ukazała się w tomie „Szkice i obrazki”. Ukazuje epizod z życia emerytowanego adwokata, którego losy splatają się z ubogą, niewidomą dziewczynką. Prus opisywał w swoich utworach cierpienie ludzi często pomijanych, dzieci czy najuboższych warstw społecznych.