Charlie wraz z rodzicami i dziadkami mieszka w bardzo ubogim domku niedaleko fabryki czekolady. Charlie dostawał ukochaną czekoladę raz w roku na urodziny. Dziadek Joe opowiada Charliemu o fabryce czekolady Willy’ego Wonki. Willy Wonka ogłasza konkurs, w którym piątka dzieci ma znaleźć w opakowaniu Złoty Talon.
W Polsce przez bardzo długi czas istniał podział społeczeństwa na klasy. Najbardziej uprzywilejowaną i bogatą grupą była w tamtych czasach arystokracja. Jej obraz zachował się w wielu dziełach literackich, w których autorzy próbowali uchwycić ducha swoich czasów oraz oddać charakter poszczególnych klas społecznych.
Tadeusz Borowski to polski pisarz, który w czasie II wojny światowej przebywał przez jakiś czas w obozie koncentracyjnym. Później, w roku 1948, opublikował zbiór opowiadań zatytułowany „Pożegnanie z Marią”, który nawiązuje do przeżyć pisarza w tym okresie. Borowski stworzył postać bohatera i narratora opowiadań, czyli Tadka. Jego kreacja zawiera elementy autobiograficzne, nie można go jednak utożsamiać z Borowskim. Pisarz w swoich tekstach opisał także obraz obozu koncentracyjnego.
Jednym z opowiadań Tadeusza Borowskiego wydanych w zbiorze „Pożegnanie z Marią” jest tekst o takim samym tytule. „Pożegnanie z Marią” w przeciwieństwie do innych utworów rozgrywa się w Warszawie, nie zaś na terenie obozu koncentracyjnego. Borowski oparł dzieło o swoje osobiste przeżycia z czasów II wojny światowej i stworzył postaci na podstawie faktycznie znanych mu ludzi.
„Dzień na Harmenzach” to jedno z opowiadań Tadeusza Borowskiego ze zbioru pod tytułem „Pożegnanie z Marią”. Borowski opisuje w nim między innymi swoje doświadczenia z pobytu w obozie koncentracyjnym Birkenau.
„Proszę państwa do gazu” to jedno z opowiadań Tadeusza Borowskiego ze zbioru zatytułowanego „Pożegnanie z Marią”. Przynależy ono do tak zwanej literatury obozowej, dotyczącej przeżyć z czasów II wojny światowej.
Tadeusz Borowski jest twórcą opowiadania „U nas w Auschwitzu” pochodzącego ze zbioru pod tytułem „Pożegnanie z Marią”. Jego treść jest oparta o własne doświadczenia autora, który w czasie wojny był więziony w obozie koncentracyjnym. Bohaterowie opowiadania zatem są wykreowani w oparciu o faktycznie spotkane osoby i wydarzenia, jakie miały wówczas miejsce.
Obozy koncentracyjne z czasów II wojny światowej kojarzą się głównie z powszechną śmiercią i straszliwymi warunkami bytowania, w których mało kto miał szansę przetrwać. A mimo to więźniowie trwali tam, przeżywali kolejny dzień i wielu z nich dotrwało w ten sposób do dnia swojego uwolnienia. W związku z tym mają oni za sobą doświadczenie trudnej obozowej codzienności, która wbrew ich woli stała się dla nich nową normalnością.
Każdy człowiek ma swoją godność i chce być traktowany jak osoba, która zasługuje na szacunek i która cieszy się wolnością swoich wyborów. Jednak zdarzały się takie okresy w historii świata, kiedy zapominano o tym i dochodziło do straszliwej dehumanizacji człowieka, do odarcia go z godności i szacunku, odebrania wszelkich praw i potraktowania w najokrutniejszy z możliwych sposobów.
II wojna światowa to czas, kiedy ludzkość była świadkiem okrucieństwa, jakie jeszcze niedawno były dla niej niewyobrażalne. To właśnie wtedy rozpoczęła się działalność zbrodniczych obozów koncentracyjnych, w których masowo torturowano i pozbawiano życie niewinne osoby, które przez systemy faszystowskie zostały uznane za niepożądane.
Każdy człowiek ma swoją hierarchię wartości i wierzy w rzeczy, które są dla niego ważne. Zazwyczaj kieruje się nimi, podejmując różnorakie decyzje w życiu i stara się być lojalny wobec danego światopoglądu.
Epoka romantyzmu to okres narodzin wielu idei, które były przede wszystkim skupione były na tematach narodowych i niepodległościowych. Polska była bowiem w tym czasie pod zaborami, a wielu twórców literatury musiało z niej uchodzić między innymi z powodu represji politycznych.