Wiele aspektów twórczości romantyków stało w opozycji do poprzedniej epoki i do dzieł klasycystów. Tak było również w przypadku dramatu romantycznego. Łamał on bowiem zasady obowiązujące w klasycznym teatrze, znanym od wieków.
Dramat romantyczny „Balladyna” napisany został przez Juliusza Słowackiego w roku 1834, a wydano go po raz pierwszy w Paryżu w roku 1839. Opowiada on o losach głównej i zarazem tytułowej bohaterki, która popełnia straszliwą zbrodnię i zabija własną siostrę, by wyjść za mąż za bogatego rycerza.
„Balladyna” jest jednym z najbardziej znanych utworów nie tylko Juliusza Słowackiego, ale także polskiego romantyzmu. Obecne jest w nim wiele wątków, które łączy razem postać tytułowej Balladyny. Problematyka tego dzieła skupia się przede wszystkim na kwestiach moralnych, takich jak wina i kara oraz na zagadnieniach politycznych, ponieważ wiele spośród przedstawionych postaci próbuje dążyć do osiągnięcia władzy lub staje się jej ofiarą.
Dramat „Balladyna” opisuje historię kobiety, która bezwzględnie dążyła do celu, jakim było osiągnięcie władzy absolutnej. Na tej drodze Balladyna popełnia liczne zbrodnie, po kolei usuwając ludzi, którzy mogliby jej w jakiś sposób zagrażać.
W roku 1839 w Paryżu opublikowany został jeden z najsłynniejszych dramatów epoki romantyzmu, czyli „Balladyna” Juliusza Słowackiego. W dziele tym aspekty realistyczne przeplatają się z motywami fantastycznymi i baśniowymi w sposób charakterystyczny dla dzieł tej epoki, mocno inspirującej się folklorem i ludowością. Baśniowość dramatu ukazana jest dzięki wielu fantastycznym postaciom.
Jednym z ważniejszych wątków, jakie Juliusz Słowacki zawarł w swoim słynnym dramacie pod tytułem „Balladyna”, jest ten, który dotyczy polityki. Dzieło miało opowiadać o początkach kształtowania się państwa polskiego, aspekty dotyczące władzy są więc w nim wyjątkowo istotne.
Jedną z ważnych postaci z drugiego planu, które pojawiają się w dramacie Juliusza Słowackiego pod tytułem „Balladyna” jest Grabiec. Jest on synem miejscowego kościelnego i jest kochankiem Balladyny. Grabiec jest prostym mężczyzną, który symbolizuje w dramacie chęć prostego życia bez zmartwień i obowiązków.
Jedną z pobocznych postaci z dramatu romantycznego „Balladyna” autorstwa Juliusza Słowackiego jest matka głównej bohaterki, znana jako Wdowa. To postać tragiczna, która zostaje ciężko doświadczona przez los, a mimo to wciąż poświęca się dla swojej ukochanej córki, która nie potrafi docenić tego, co matka codziennie czyniła, by jej życie stało się lepsze.
W „Balladynie” Juliusza Słowackiego czytelnik poznaje okrutną historię głównej i tytułowej bohaterki, która dążyła do zdobycia władzy za wszelką cenę. Jej starania i intrygi doprowadziły do śmierci wielu postaci z dalszego planu, które albo jej przeszkadzały albo zostały przez nią bezwzględnie wykorzystane. Takim bohaterem jest kochanek Balladyny, rycerz Fon Kostryn.
W swoim słynnym dramacie romantycznym zatytułowanym „Balladyna” Juliusz Słowacki wykreował wiele postaci pobocznych, które mają znaczący wpływ na losy głównej i tytułowej bohaterki. Jedną z nich jest możny rycerz Kirkor, który pewnego dnia przybywa do chaty ubogiej wdowy i postanawia pojąć za żonę jedną z jej córek.
Romantyczny dramat Juliusza Słowackiego, czyli “Balladyna”, opowiada o drodze do zdobycia władzy przez bezwzględną główną bohaterkę, tytułową Balladynę. Często bezwzględnie pozbywała się ona postaci z dalszego planu, które mogły zagrozić jej przedsięwzięciu. Jedną z takich bohaterek była jej młodsza siostra, czyli Alina.
Tam gdzie jest wina, musi być też i kara. Jest to prawda znana w praktycznie w każdej kulturze. Każda z nich pewne czyny określa jako niewłaściwe i stosuje wobec nich ustalone wcześniej kary. Jest to oczywiste, podobnie jak fakt, że zawsze pewna grupa osób będzie próbowała kary za swoje czyny uniknąć.