Jednym z ważniejszych wątków, jakie Juliusz Słowacki zawarł w swoim słynnym dramacie pod tytułem „Balladyna”, jest ten, który dotyczy polityki. Dzieło miało opowiadać o początkach kształtowania się państwa polskiego, aspekty dotyczące władzy są więc w nim wyjątkowo istotne.
Jedną z ważnych postaci z drugiego planu, które pojawiają się w dramacie Juliusza Słowackiego pod tytułem „Balladyna” jest Grabiec. Jest on synem miejscowego kościelnego i jest kochankiem Balladyny. Grabiec jest prostym mężczyzną, który symbolizuje w dramacie chęć prostego życia bez zmartwień i obowiązków.
Jedną z pobocznych postaci z dramatu romantycznego „Balladyna” autorstwa Juliusza Słowackiego jest matka głównej bohaterki, znana jako Wdowa. To postać tragiczna, która zostaje ciężko doświadczona przez los, a mimo to wciąż poświęca się dla swojej ukochanej córki, która nie potrafi docenić tego, co matka codziennie czyniła, by jej życie stało się lepsze.
W „Balladynie” Juliusza Słowackiego czytelnik poznaje okrutną historię głównej i tytułowej bohaterki, która dążyła do zdobycia władzy za wszelką cenę. Jej starania i intrygi doprowadziły do śmierci wielu postaci z dalszego planu, które albo jej przeszkadzały albo zostały przez nią bezwzględnie wykorzystane. Takim bohaterem jest kochanek Balladyny, rycerz Fon Kostryn.
W swoim słynnym dramacie romantycznym zatytułowanym „Balladyna” Juliusz Słowacki wykreował wiele postaci pobocznych, które mają znaczący wpływ na losy głównej i tytułowej bohaterki. Jedną z nich jest możny rycerz Kirkor, który pewnego dnia przybywa do chaty ubogiej wdowy i postanawia pojąć za żonę jedną z jej córek.
Romantyczny dramat Juliusza Słowackiego, czyli “Balladyna”, opowiada o drodze do zdobycia władzy przez bezwzględną główną bohaterkę, tytułową Balladynę. Często bezwzględnie pozbywała się ona postaci z dalszego planu, które mogły zagrozić jej przedsięwzięciu. Jedną z takich bohaterek była jej młodsza siostra, czyli Alina.
Tam gdzie jest wina, musi być też i kara. Jest to prawda znana w praktycznie w każdej kulturze. Każda z nich pewne czyny określa jako niewłaściwe i stosuje wobec nich ustalone wcześniej kary. Jest to oczywiste, podobnie jak fakt, że zawsze pewna grupa osób będzie próbowała kary za swoje czyny uniknąć.
Jedną z najważniejszych osób w życiu każdego człowieka jest jego matka. Towarzyszy ona każdemu od pierwszych chwil jego życia, opiekuje się nim i troszczy się o swoje dziecko już do końca swojego życia. Zdarza się też jednak tak, że relacja z matką wygląda zupełnie inaczej i nie jest dla danej osoby źródłem siły, tylko cierpienia.
Jednym z najstarszych motywów w literaturze, który towarzyszy ludzkości od zawsze, jest popełniona zbrodnia i związana z nią kara. Każda kultura inaczej definiuje to, co uważa za zbrodnię i za karę, jednak konieczność poniesienia konsekwencji swoich czynów jest obecna chyba w każdej z nich.
Każdy wybór ma swoje konsekwencje, o czym przekonują się w pewnym momencie swojego życia wszyscy. Czasami są to konsekwencje dobre, a czasami potrafią złamać człowieka i zniszczyć jego życie. Zdarza się, że człowiek podejmuje daną decyzję, będąc w pełni świadomym, co go czeka, a innym razem pozornie błahe wybory przynoszą ze sobą skutki, których nikt nie był w stanie sobie wyobrazić.
Literatura romantyzmu czerpała wiele inspiracji z ludowych opowieści i z folkloru. Dlatego w dziełach tamtej epoki często pojawiały się wątki baśniowe i fantastyczne, a także nawiązania do wierzeń ludowych różnego rodzaju.
Wielki filozof niemiecki Georg Friedrich Wilhelm Hegel rozumiał historię jako proces ciągłego rozwoju ducha, od prymitywnego początku po wielki koniec. Rzecz jasna jest to uproszczona forma jego dialektyki, niemniej naprowadza nas na pewien ciekawy fakt. Mianowicie, że duch człowieka zależny jest od jego epoki.