Głównym bohaterem „Potopu” Henryka Sienkiewicza jest szlachcic Andrzej Kmicic, wzorowany na faktycznej postaci żyjącej w tamtych czasach. Jest on postacią dynamiczną i w trakcie opisywanych wydarzeń przechodzi on głęboką, wewnętrzną przemianę, przez co Kmicic z początku powieści w niczym nie przypomina bohatera, którym jest na jej końcu.
Henryk Sienkiewicz był pisarzem, który tworzył w czasach pozytywizmu i do tej epoki zaliczane są jego powieści oraz wykreowani w nich bohaterowie. Zdawać by się mogło, że był on twórcą, któremu daleko było do romantyzmu, ideałów przez niego promowanych oraz od konstruowania bohaterów w sposób, jaki był popularny wśród poetów takich jak Adam Mickiewicz czy Juliusz Słowacki.
„Potop” Henryka Sienkiewicza to jedno z jego najsłynniejszych dzieł i druga część popularnej trylogii. Pierwszy raz wydany on został w roku 1886, czyli w czasach, kiedy ojczyzny autora, Polski, nie było na mapach Europy.
„Potop” to druga część trylogii Henryka Sienkiewicza, która opowiada o czasach szwedzkiego najazdu na Polskę. Jest to więc wielowątkowa historia, ukazująca czytelnikowi wiele zagadnień i motywów, a także zapoznaje go z wieloma barwnymi postaciami z pierwszego oraz z dalszego planu.
Historia potopu szwedzkiego, który miał miejsce w Polsce w latach 1655-1660, pełna jest niezwykłych wydarzeń i dynamicznych zwrotów akcji, które opisał w swojej powieści „Potop” Henryk Sienkiewicz.
Druga część trylogii Henryka Sienkiewicza, czyli „Potop” to powieść historyczna, a jej akcja osadzona jest w czasach potopu szwedzkiego, kiedy to Polska została zaatakowana przez wojska przybywające zza Bałtyku.
Henryk Sienkiewicz w „Potopie” stworzył liczną reprezentację szlachty, między innymi laudańskiej. Jednym z jej przedstawicieli jest Tomasz Billewicz, brat Herakliusza, czyli dziadka Aleksandry. Dla samej Oleńki Tomasz zaś był stryjem. Billewicz to postać epizodyczna, ale obdarzona przez Sienkiewicza ciekawym charakterem.
W „Potopie” Henryka Sienkiewicza czytelnik może spotkać wiele postaci z dalszego planu, które autor zarysował w sposób żywy i wiarygodny. Jednymi z nich są Kiemlicze, czyli stary Kiemlicz oraz jego synowie-bliźniacy, Damian oraz Kosma. To przykład ubogich szlachciców, którzy służyli majętniejszym panom, takim jak Kmicic.
„Potop” Henryka Sienkiewicza jest drugą częścią słynnej trylogii. We wszystkich tomach pojawiają się postaci, które są bohaterami więcej niż jednej historii. Jedną z nich jest Jan Skrzetuski – najważniejsza osoba w powieści „Ogniem i mieczem” – który pojawia się także w „Potopie”.
Powieść Stefana Żeromskiego pod tytułem „Przedwiośnie” najczęściej określana jest jako utwór polityczny i realistyczny, który w sposób wiarygodny opisuje realia życia w odradzającej się Polsce oraz reportersko oddaje to, co działo się w trakcie rewolucji bolszewickiej w Baku.
Stefan Żeromski osadził akcję swojej powieści „Przedwiośnie” w czasach, gdy w Europie zrodziło się wiele systemów politycznych, które walczyły między sobą o dominację. Jedną z nich był komunizm. Główny bohater, Cezary Baryka, obserwuje jego działania już w rodzinnym Baku, gdzie pojawiają się agitatorzy polityczni, przygotowujący miejscową społeczność na rewolucję i przyjęcie ideałów komunistycznych.
„Przedwiośnie” to jedna z najbardziej znanych powieści Stefana Żeromskiego. Opowiada ona o losach Cezarego Baryki, młodego człowieka, który doświadcza rewolucji w Baku oraz wojny z bolszewikami i żyje w odradzającej się po ponad stu latach zaborów w Polsce.