Bolesław Prus stworzył wiele interesujących bohaterów w swojej znanej, pozytywistycznej powieści „Lalka”. Oprócz głównych postaci czytelnik ma szansę poznać także te drugoplanowe, stanowiące interesujące tło dla historii Stanisława Wokulskiego. Jedną z nich jest ojciec ukochanej głównego bohatera, Izabeli Łęckiej, czyli Tomasz Łęcki, rozrzutny arystokrata.
W swojej najsłynniejszej powieści, czyli w „Lalce” pozytywistyczny autor Bolesław Prus opisał wiele postaci, wywodzących się z różnych grup społecznych. Jedną z najważniejszych spośród nich jest przyjaciel głównego bohatera, czyli stary subiekt, Ignacy Rzecki. Jest on przedstawicielem poprzedniego pokolenia romantyków. Rzecki jest w powieści narratorem rozdziałów znanych jako „Pamiętnik starego subiekta”.
W pozytywistycznej powieści „Lalka” autorstwa Bolesława Prusa spotkać można wielu bohaterów, reprezentujących zróżnicowane stany społeczne. Reprezentantką arystokracji oraz główną postacią kobiecą jest ukochana Stanisława Wokulskiego, czyli Izabela Łęcka. To córka Tomasza Łęckiego, wraz z którym zajmuje wygodne mieszkanie przy Alejach Ujazdowskich.
Jednym z najbardziej znanych i najważniejszych dzieł polskiego pozytywizmu jest powieść realistyczna Bolesława Prusa zatytułowana „Lalka”. Po raz pierwszy została ona wydana w roku 1890, podczas gdy wcześniej ukazywała się w odcinkach w latach 1897-1889. Jej głównym bohaterem jest Stanisław Wokulski, czyli człowiek, który żył na przełomie epok romantyzmu i pozytywizmu.
Stanisław Wyspiański tworzył w okresie Młodej Polski, w jego dziełach można więc odnaleźć cechy charakterystyczne dla twórczości tej epoki. Jedną z nich jest symbolizm, autor ukrył wiele dodatkowych znaczeń w swoim słynnym dramacie „Wesele”. Czytelnik musi je odnaleźć, by w pełni zrozumieć, co Wyspiański próbował przekazać odbiorcy.
„Wesele” Stanisława Wyspiańskiego charakteryzuje się kreacją wielu bohaterów, zarówno realistycznych, jak i fantastycznych. Autor inspirował się zarówno postaciami historycznymi, jak i faktycznie znanymi mu osobami.
„Wesele” Stanisława Wyspiańskiego to jego najbardziej znane dzieło, a powstało ono w okresie Młodej Polski. Dramat zawiera więc wątki charakterystyczne dla zainteresowań ówczesnych artystów oraz pokazuje, jakie problemy trapiły społeczeństwo za czasów Wyspiańskiego. Wątki te przeplatają się wzajemnie i angażują wszystkie osoby obecne na weselu krakowskiego artysty z chłopką.
W dramacie „Wesele” Stanisława Wyspiańskiego znaleźć można wiele postaci fantastycznych, które inspirowane były faktycznymi bohaterami historycznymi. Przeplatają się one w dziele wraz z rzeczywistymi postaciami i wchodzą z nimi w interakcję. Przykładem takiego bohatera może być Wernyhora, objawiający się Gospodarzowi.
W dramacie „Wesele” Stanisława Wyspiańskiego bohaterowie realistyczni, inspirowani faktycznie żyjącymi ludźmi, przeplatają się z fantastycznymi postaciami. Te drugie z kolei często wzorowane są na postaciach historycznych, jak ma to miejsce w przypadku upiora, czyli Jakuba Szeli.
Bohaterowie dramatu „Wesele” autorstwa Stanisława Wyspiańskiego dzielą się na realistycznych oraz fantastycznych. Do tych drugich należą zjawy odwiedzające bronowickie wesele. Jednym z widm, które nawiedzają gości, jest Stańczyk.
W dramacie „Wesele” autorstwa Stanisława Wyspiańskiego świat przedstawiony dzieli się na płaszczyznę realistyczną i fantastyczną, a poszczególni bohaterowie należą do jednej lub do drugiej. Jednym z bohaterów fantastycznych jest Chochoł, który został zaproszony na weselę przez Rachelę.
Wśród wielu barwnych postaci, jakie pojawiają się w znanym młodopolskim dramacie autorstwa Stanisława Wyspiańskiego, czyli w „Weselu”, nie mogło zabraknąć reprezentanta Kościoła Katolickiego. Jest nim Ksiądz, postać łącząca w sobie świat chłopstwa i świat inteligencji krakowskiej.