Scrooge długo dochodził do siebie po wizycie trzech zjaw, ale wciąż mocno trzymał się swoich postanowień i starał się być lepszym człowiekiem. Czasami jeszcze z przyzwyczajenia zdarzyło mu się w kantorze burknąć coś do Boba, jednak szybko reflektował się i odpowiadał spokojnie na jego pytania.
Charles Dickens w roku 1843 opublikował swoje słynne opowiadanie zatytułowane „Opowieść wigilijna”. Opisuje ono wydarzenia, jakie działy się w trakcie świąt Bożego Narodzenia w życiu głównego bohatera – starego, skąpego mężczyzny nazywającego się Ebenezer Scrooge.
Nad tym, na czym polega prawdziwe człowieczeństwo głowiło się wielu filozofów już od zarania dziejów. Powstało wiele definicji tego zjawiska, dociekano, jakie jest jego źródło i dlaczego niektórzy ludzie nie potrafią go okazywać. Wiele z tych rozważań sprowadza się do tego, że istotą prawdziwego człowieczeństwa jest okazywanie współczucia i miłosierdzia innym i niesienie im pomocy, gdy tego potrzebują.
„Opowieść wigilijna” Charlesa Dickensa miała swoją premierę w roku 1843, a jej akcja osadzona jest w trakcie świąt Bożego Narodzenia. Dzieło to opowiada historię przemiany starego, skąpego człowieka, jakim był Ebenezer Scrooge. Dokonuje się ona dzięki wizycie kilku duchów Bożego Narodzenia, które pokazują bohaterowi, co się z nim stanie, jeśli nie zmieni on swojego zachowania.
W grudniu 1843 roku Charles Dickens opublikował swoją słynną na cały świat „Opowieść wigilijną”, której akcja dzieje się właśnie w trakcie świąt Bożego Narodzenia. Jej głównym bohaterem jest stary skąpiec, czyli Ebenezer Scrooge, którego paskudny charakter ma wpływ na wiele opisywanych tekście postaci. Jedną z nich jest jedyny członek rodziny Scrooge’a, jego siostrzeniec Fred.
„Opowieść wigilijna” od lat pozostaje jednym z najbardziej znanych dzieł Charlesa Dickensa, mimo iż po raz pierwszy została opublikowana w roku 1843. W tym tekście Dickens przedstawił historię Ebenezera Scrooge’a, bohatera o wyjątkowo nieprzyjemnym charakterze, który w trakcie świąt Bożego Narodzenia spotyka trzy duchy, które uświadamiają mu jego błędy. Z racji niesympatycznego usposobienia Scrooge’a i jego ogromnego skąpstwa cierpi wiele osób, między innymi jego jedyny pracownik, czyli Bob Cratchit.
Miasta, szczególnie te stare, mają do opowiedzenia niejedną historię. Ze wszystkich metropolii Polski wyróżnia się szczególnie Warszawa – stolica i zarazem tetr tragicznych wydarzeń minionych wieków.
Słynna komedia „Zemsta” autorstwa Aleksandra Fredry miała swoją premierę w roku 1834 i wtedy to czytelnicy po raz pierwszy przeczytali historię sporu dwóch rodów o zamek i poznali takich bohaterów jak Cześnik, Podstolina i Rejent. Fredro stworzył bowiem w swoim dziele wiele bogatych postaci, które często obrazowały stereotypy odnośnie danej grupy społecznej lub zawierały w sobie element komiczny.
„Pan Tadeusz” autorstwa Adama Mickiewicza to słynna polska epopeja narodowa, która po raz pierwszy została wydana w roku 1834. Mickiewicz wykreował barwną, wielowątkową opowieść o rodzinie Sopliców, którą osadził na Litwie. W dziele tym występuje wiele pogłębionych postaci głównych i pobocznych.
W roku 1843 Charles Dickens opublikował jedno ze swoich najsłynniejszych dzieł, czyli opowiadanie zatytułowane „Opowieść wigilijna”. Zawarł w nim historię przemiany wewnętrznej bohatera Ebenezera Scrooge’a, a akcję umieścił w trakcie świąt Bożego Narodzenia. Oprócz Scrooge’a na kartach opowiadania spotkać można wiele innych postaci, takich jak na przykład Jakub Marley – dawny wspólnik Scrooge’a. To właśnie duch Marleya pojawia się w trakcie świąt, by ostrzec swojego dawnego przyjaciela przed konsekwencjami jego czynów.
„Opowieść wigilijna” to opowiadanie autorstwa Charlesa Dickensa, które po raz pierwszy zostało opublikowane 19 grudnia 1843. Jest ono ściśle powiązane ze świętami Bożego Narodzenia, w trakcie których osadzona jest akcja utworu. Głównym jego bohaterem jest Ebenezer Scrooge.
Aleksander Fredro jest jednym z najbardziej znanych polskich autorów. Stworzył liczne dzieła, a najsłynniejszym z nich jest najprawdopodobniej wydana po raz pierwszy w roku 1834 komedia zatytułowana „Zemsta”. Przedstawia ona historię szlacheckiego sporu dwóch rodów o prawo do zamku, w którym zamieszkiwali ich członkowie, a głównymi bohaterami są Cześnik oraz Rejent Milczek.