Przez wieki istnienia literatury ludzie stworzyli wiele różnych odmian tekstów. Jednym z najpopularniejszych rodzajów wciąż są powieści. One także mają obecnie wiele odmian, różniących się od siebie sposobem ich tworzenia, narracją, ujęciem i tym, w jaki sposób prowadzona jest w nich akcja.
Powieści i inne dzieła literackie różnią się między sobą wieloma aspektami, a jednym z nich jest sposób prowadzenia narracji. Dzięki nim autor pokazuje czytelnikom to, co dzieje się w świecie przedstawionym – jaka jest fabuła i co czują i sądzą jej bohaterowie.
Ewa Lipska to polska poetka, felietonistka i redaktorka, urodzona w Krakowie w 1945 roku. Jest literatką, która już od początku swej twórczości porusza tematy trudne, społeczne, socjologiczne. Jej debiut przypadł na ciężkie czasy w Polsce, bo koniec lat 60-tych, czyli okres PRL (Polska Rzeczpospolita Ludowa). Z pierwszego tomu autorki „Wiersze” z 1967 roku pochodzi utwór „Mogę”.
Jedną z najbardziej cenionych w społeczeństwie wartości jest prawda. Osoby, które jej unikają, są zazwyczaj potępiane za swoje zachowanie. Wiele jednak ludzi zamiast stawić czoła rzeczywistości i temu, jak ona naprawdę wygląda, woli pogrążać się w marzeniach i fantazjach, które nie mają nic wspólnego z prawdą.
Nie wszystko w życiu da się zaplanować. Można wręcz pokusić się o stwierdzenie, że większość wydarzeń to okoliczności nagłe i niezaplanowane. Konieczne jest więc odpowiednie poradzenie sobie z nimi. Potrafią one jednak wywoływać gwałtowne reakcje, których człowiek nie jest w stanie kontrolować. Ujawnia się wtedy ich prawdziwa natura i działają zgodnie z tym, co ona im podpowiada.
Ludzkość od zawsze zafascynowana była ideą poświęcenia, heroizmu czy bohaterstwa. Pociągały ją szlachetne czyny czy poświęcanie się w imię wyższych celów czy idei. Osoby, które takiego czynu dokonały, zapisywały się w zbiorowej pamięci lub stawały się bohaterami podań, legend, mitów czy dzieł literackich. Widoczne jest to na przykład w mitologii greckiej, w której pojawia się wielu herosów. Bardzo często jest to zagadnienie związane z patriotyzmem i poświęceniem dla ojczyzny.
Trudno jest zrozumieć naturę człowieka. Jest ona bowiem pełna sprzeczności i zdarza się, że dana osoba może podejmować decyzje niezrozumiałe dla jej otoczenia. Niektórzy świadomie wybierają działania, które mogą im zaszkodzić, odrzucają okazje, jakie mogłyby zmienić ich życie, wchodzą w toksyczne związki lub podejmują decyzje sprzeczne z ich światopoglądem.
Opowiadanie to jeden z najpopularniejszych gatunków literackich. Niewielkie rozmiary utworu i jednowątkowa fabuła sprawiają, że opowiadania tworzy się z myślą o dzieciach i dorosłych czytelnikach. Poruszają zróżnicowane tematy i mają dość luźną konstrukcję.
Nie ma chyba takiej cywilizacji czy społeczeństwa, które nie prowadziłoby wojen z różnych powodów, na przykład chęci podbicia nowych terenów, zdobycia zasobów naturalnych czy w celu szerzenia swojej religii czy światopoglądu. Od zawsze przyjmowano również to, że w czasie walk, wojny czy bitwy pewne działania są powszechnie akceptowane, inne zaś z kolei spotykają się z potępieniem i krytyką.
Wiersz biały to rodzaj poezji, w której nie stosuje się rymów. Rytm wiersza tworzy się za pomocą innych środków stylistycznych, podnosząc jego walory artystyczne i przykuwając uwagę odbiorcy na określonym fragmencie treści. Biały wiersz najczęściej pojawia się we współczesnej poezji.
Tęsknota z miłości jest doświadczeniem wielu osób, zwłaszcza tych młodych, zakochanych po raz pierwszy. Tęsknota z miłości to niezwykle silne, dojmujące uczucie. Liczne poetki i poeci próbowali ująć je w swoich wierszach, zwykle z dużym powodzeniem.
Pewnego dnia, w trakcie spaceru ulicami miasta, dostrzegłam niecodzienną sytuację, jaka działa się w jednej z cichych uliczek, odbiegających trochę w bok od głównej drogi. Kotłowało się tam kilka chłopców, było ich kilku, tak że ciężko było zorientować się, co tak naprawdę się tam dzieje, ale nie wyglądało to dobrze.