W powieści Gustawa Herlinga-Grudzińskiego pod tytułem “Inny świat” czytelnik poznaje historię pobytu autora w sowieckim łagrze. Oprócz indywidualnych doświadczeń Grudzińskiego i jego losów odbiorcy mają także okazję poznać liczne historie innych osadzonych, z którymi autor zetknął się w trakcie swojej odsiadki.
Próba przekroczenia granicy radziecko-litewskiej. Osadzenie narratora w witebskim więzieniu w kwietniu 1940 roku. Pobyt w leningradzkim ośrodku penitencjarnym i w celi w Wołogdzie. Przybycie do łagru w Jercewie. Przybliżenie czytelnikowi zasad panujących na terenie łagru, na przykład “nocnych łowów”.
W powieści „Inny świat” Gustaw Herling-Grudziński przywołuje różne historie i wspomnienia związane ze swoim pobytem w sowieckim łagrze. Są to jego własne doświadczenia, ale też i opowieści o innych więźniach i ich losach.
„Inny świat” autorstwa Gustawa Herlinga-Grudzińskiego to nie tylko opowieść o jego osobistych doświadczeniach z pobytu w sowieckim łagrze. To także opis historii innych więźniów, w których Grudziński brał udział lub był ich uważnym obserwatorem.
W „Innym świecie: Gustawa Herlinga-Grudzińskiego czytelnik zapoznaje się z historią oparta o jego faktyczne wspomnienia z pobytu w sowieckim łagrze. Autor opisuje tam własne doświadczenia i sytuacje, w których brał udział.
Opowieść Gustawa Herlinga-Grudzińskiego z dzieła „Inny świat” w dużej mierze skupia się na faktycznych przeżyciach autora, który spędził w łagrze dwa lata. Całość opisywana jest w stylu raczej reporterskim, jednak czasem narracja staje się subiektywna.
„Inny świat” to oparta na własnych wspomnieniach Gustawa Herlinga-Grudzińskiego opowieść o życiu w sowieckim łagrze. Autor opisuje głównie własne doświadczenia i odczucia z tego okresu, starając się zachować możliwie obiektywny, reporterski styl.
„Inny świat” to powieść Gustawa Herlinga-Grudzińskiego z roku 1951, oparta na jego wspomnieniach z pobytu w sowieckim łagrze. Autor opisał swoje przeżycia, szczegółowo przybliżając warunki, jakie panowały w obozie.
Dzieło Sofoklesa zatytułowane „Antygona” należy do cyklu tragedii tebańskich, przedstawiających tragiczne losy rodu Labdakidów. Pokazuje ono historię tytułowej bohaterki, która stoi w obliczu zakazu wydanego przez Kreona i nie może w związku z tym pochować zmarłego brata, Polinika.
„Antygona” to jednak z najbardziej znanych antycznych tragedii autorstwa Sofoklesa. Opowiada ona o konflikcie między tytułową Antygoną, córką Edypa, a Kreonem, nowym władcą Teb. Kreon wydał bowiem zakaz pochówku jednego ze zmarłych braci Antygony, na co bohaterka nie zgodziła się i zbuntowała się przeciwko niemu.
Antygona jest główną bohaterką tragedii Sofoklesa zatytułowanej właśnie jej imieniem. Dzieło to opowiada historię dziewczyny, która pochodzi z przeklętego rodu Labdakidów, na który spadają liczne nieszczęścia.
„Antygona” jest tragedią autorstwa Sofoklesa, która powstała w czasach starożytnych i szczęśliwie zachowała się aż do naszych czasów. W związku z tym mogłoby się jednak wydawać, że opowiada ona o problemach zupełnie obcych współczesnemu człowiekowi i niezrozumiałych dla niego.