Juliusz Słowacki to jeden z najważniejszych twórców epoki romantyzmu. To spod jego pióra wyszedł słynny dramat zatytułowany „Kordian”, w którym autor wszedł w polemikę z ideą mesjanizmu w takim kształcie, w jakim widział go Adam Mickiewicz. Słowacki zrobił to przedstawiając historię tytułowego Kordiana, w której pojawia się wiele złożonych wątków, które łączą się ze sobą.
Jednym z najważniejszych dzieł, jakie powstały w okresie epoki romantyzmu, jest dramat autorstwa Juliusza Słowackiego zatytułowany „Kordian”. Ukazuje on odmienną niż u Mickiewicza koncepcję poświęcenia się i walki o wolność. Głównym bohaterem dzieła, którego losy uosabiają refleksje Słowackiego na ten temat, jest tytułowy Kordian – młody chłopak, który przechodzi wewnętrzną przemianę i jest określany jako postać dynamiczna.
Dramat „Kordian” autorstwa Juliusza Słowackiego to jedno z najważniejszych dzieł epoki romantyzmu. Po raz pierwszy został on wydany w roku 1834 i na początku ukazał się anonimowo. „Kordian” miał być także częścią trylogii zaplanowanej przez Słowackiego, o czym świadczy jego właściwy tytuł brzmiący „Kordian: Część pierwsza trylogii. Spisek koronacyjny”.
W noc sylwestrową w górach Karpatach szatani próbują przygotować się do przejęcia władzy nad historią. Demony tworzą przywódców powstania listopadowego. Trzy Osoby spierają się w prologu o istotę poezji. Kordian siedzi przed dworkiem i narzeka na swoje życie. Kordian odczuwa w życiu pustkę, poezja nie przynosi mu ukojenia.
Mesjanizm jest ideą, która w historii literatury pojawiła się już w czasach Biblii. W Polsce jednak prawdziwie spopularyzował to pojęcie romantyzm, który wykorzystał je i stworzył z niego fundament popularnej w tamtych czasach ideologii. Definicja mesjanizmu mówi, że jest to teoria, która odwołuje się do historii Mesjasza, czyli Jezusa Chrystusa, który poświęcił się i umarł za wszystkie grzechy świata.
Człowiek w życiu przyjmuje różne stanowiska i postawy, co z kolei ma bezpośrednie przełożenie na jego czyny. Na ludzkie zachowanie i postawy wpływ mają różne rzeczy – doświadczenia, środowisko, edukacja, ale swój wpływ może mieć miejsce, w którym przebywamy. To od niego bowiem zależy, jakich ludzi na swojej drodze życiowej można spotkać oraz jakich wydarzeń i sytuacji doświadczyć.
Człowieka dręczą wątpliwości dotyczącego jego natury, sensu istnienia oraz tego, jaki naprawdę jest otaczający go świat, już od pierwszej chwili, w której nabrał on świadomości swojego istnienia. Już antyczni filozofowie zastanawiali się nieustannie, kim tak naprawdę jest człowiek i zadawali sobie wiele pytań, które miały doprowadzić ich do rozwiązania tej zagadki.
Śmierć była szczególnie chętnie opisywana w dziełach z epoki romantyzmu, do tego stopnia, że stała się ona jedną z cech szczególnych przypisanych bohaterowi romantycznemu. Motyw ten szczyt swojej popularności przeżywał właśnie w romantyzmie.
W stosunku do doświadczającego go losu człowiek podchodzi na różne sposoby. Niektórzy szukają wsparcia i pomocy bliskich, licząc, że wspólnie uda im się pokonać nawet największe trudności. Inni z kolei decydują się na przyjęcie postawy samotnika, który nieustannie zmaga się z losem i poszukuje swojej drogi życiowej.
Wiele osób zmaga się z problemem, jakim jest dla nich znalezienie swojego miejsca na ziemi. Wszędzie czują się obco, nie potrafią się zadomowić w żadnej przestrzeni, mają wrażenie, że wciąż nie pasują do swojego otoczenia.
Tym, co podtrzymuje chęć walki i życia wielu osób, są ich marzenia oraz wyobrażenia na temat tego, jak wyglądają rzeczy dla nich ważne. Dlatego tak niebezpieczne bywa utracenie złudzeń odnośnie istotnych dla człowieka kwestii.
Bunt jest czymś, co kojarzy się przede wszystkim z młodymi ludźmi, występującymi przeciwko zastanym na świecie normom i nakazom. Buntować się można przeciwko wielu rzeczom – rodzicom, szkole, systemowi, nierównościom czy opresji.