Pewnego dnia, w trakcie spaceru ulicami miasta, dostrzegłam niecodzienną sytuację, jaka działa się w jednej z cichych uliczek, odbiegających trochę w bok od głównej drogi. Kotłowało się tam kilka chłopców, było ich kilku, tak że ciężko było zorientować się, co tak naprawdę się tam dzieje, ale nie wyglądało to dobrze.
Społeczeństwo od zawsze tworzyło i ubóstwiało postaci bohaterów. Mieli oni ratować świat, odmieniać jego kształt, tworzyć inspirujące historie, ratować niewinnych ludzi przed ich problemami oraz poświęcać się dla innych. W literaturze pojawiały się różne sylwetki bohaterów – od tych mitologicznych, obdarzonych niezwykłymi mocami, o których przeczytać można w antycznych dziełach, aż po tych bardziej ludzkich, którzy nadeszli wraz z następnymi epokami. Częstym elementem losy literackiego bohatera jest jego tragizm.
Jednym z najbardziej znanych dzieł autorstwa Elizy Orzeszkowej jest opublikowana w roku 1910 nowela pod tytułem „Gloria victis”. W tłumaczeniu na język polski oznacza to „chwała zwyciężonym”. Autorka była szczególnie związana z losami powstania styczniowego. Osobiście udzielała w majątku swojego męża schronienia Romualdowi Trauguttowi i swoim powozem następnie go przewiozła i umożliwiła dotarcie do Warszawy.
„Gloria victis” to nowela autorstwa Elizy Orzeszkowej, która opowiada o powstaniu styczniowym i pokazuje to, jak w społeczeństwie funkcjonowała pamięć o jego uczestnikach. Po raz pierwszy opowiadanie opublikowano w roku 1910 w zbiorze, który nosił taki sam tytuł. W polskim tłumaczeniu znaczy on tyle co „chwała zwyciężonym”.
Eliza Orzeszkowa znana jest z poruszania w swojej twórczości tematyki powstania styczniowego. Ma to związek z osobistym zaangażowaniem pisarki w konflikt, między innymi w jej majątku przez dwa tygodnie przebywał sam Romuald Traugutt.
Głównym bohaterem powieści Bolesława Prusa zatytułowanej „Lalka” jest Stanisław Wokulski. Jest to człowiek urodzony i żyjący w cieniu dwóch wielkich epok – romantyzmu i pozytywizmu, co odcisnęło piętno na jego losach. Wokulski jest też nieszczęśliwie zakochany w kobiecie pochodzenia arystokratycznego, pięknej Izabeli Łęckiej.
Człowiek jest jednostką uwikłaną w bardzo wiele zobowiązań, konieczności, zwyczajów i często zmuszony jest podejmować się działań, które nie wypływają prosto z jego serca. Tymczasem podążanie za jego głosem wydaje się być niezbędne, by móc żyć w pełnej zgodzie ze sobą.
„Odprawa posłów greckich” Jana Kochanowskiego była w roku 1578 pierwszym nowożytnym dramatem renesansowym, jaki powstał. Jej tematyka i budowa nawiązują wyraźnie do dramatów antycznych. Starożytność była dla twórców renesansu bardzo silną inspiracją.
Stary Testament składa się z wielu tekstów, a jednym z ważniejszych wciąż pozostaje Księga Koheleta. Jej nazwa odnosi się do stanowiska, jakim była funkcja osoby urzędowo uprawnionej do przemawiania podczas zebrań.
Księga Hioba to jeden z najbardziej znanych tekstów Starego Testamentu. Opowiada ona o losach tytułowego Hioba, człowieka wierzącego i bogobojnego, który prowadził dostatnie, spokojne życie. Pewnego razu stał się obiektem zakładu między Bogiem a szatanem.
Pierwszym tekstem, jaki znajduje się w Starym Testamencie, jest Księga Rodzaju. Opowiada ona historię stworzenia ludzkości przez Boga oraz pokazuje, na czym polegał grzech pierworodny. Ma ona alegoryczny charakter i pokazuje, jak przez siedem dni Bóg stworzył świat i w jaki sposób zawinili mu pierwsi ludzie, czyli Adam i Ewa.
Eliza Orzeszkowa w swoich dziełach często podejmowała tematykę powstania styczniowego. Miało to miejsce także w wydanej po raz pierwszy w roku 1910 noweli pod tytułem „Gloria victis”. Opowiadała ona o pamięci, jaka pozostała po powstańcach styczniowych i ich dokonaniach. Orzeszkowa podkreślała, że byli oni zwycięzcami nawet mimo przegranej. Myśl tę zawarła także w tytule tekstu, który w tłumaczeniu na język polski brzmi „chwała zwyciężonym”.