XIV
W tej części Franciszek przekazuje innym, że największe prawdy boże są przekazywane ustami ludzi prostych i używa się do tego łatwego języka. Dzięki temu trafiają one do osób pokornych i pełnych miłości.
XV
Święta Klara spotkała się ze świętym Franciszkiem. Historia ta pokazuje jak zmienne są boskie wyroki, ponieważ w trakcie wspólnego posiłku dowiedziała się, że zostaje przeniesiona do innego klasztoru.
XVI
Franciszkowi poradzono, by nawracał innych swoim słowem. Zaczął je więc głosić przyrodzie i zwierzętom. Uważał bowiem, że zbawić należy każdego, czy to człowieka, czy to zwierzę. Był to jego sposób na przekazywanie innym radości i pokory.
XVII
W trakcie modlitwy Franciszek doświadcza widzeń. Dzieli się opowieścią o nich ze swoimi braćmi z zakonu. Widział w nich Jezusa, Maryję i innych świętych.
XVIII
Z wniosku Franciszka zwołana została kapituła, czyli zjazd przełożonych zakonnych. Zebrało się na niej ponad pięć tysięcy braci. W jej trakcie Franciszek ogłosił im, że walczyć należy miłością, nie mieczem. Poruszył tym cały tłum.
XIX
Zdarzyło się tak, że Franciszek zachorował, a wówczas tłum ludzi chciał się do niego dostać. Zniszczono przez to winnicę pewnego księdza. Franciszek rzekł jednak, że winnica z czasem odżyje, dzięki wierze i cierpliwości. Miał rację, a plony z niej były wielokrotnie większe.
XX
Jeden z braci uważał, że stracił powołanie i chciał porzucić zakon. Przyśniły mu się jednak szaty, jakie miał nosić w niebie, jeśli jednak wytrwałby w swojej wierze. Po przebudzeniu postanowił, że jednak pozostanie w zakonie.
XXI
Ten rozdział opowiada o tym, jak święty Franciszek nawrócił okrutnego wilka. Grasował on w Gubbio, gdy święty tam przebywał. Zwierzę atakowało mieszkańców, jednak Franciszek przemówił do niego i powstrzymał je. Od tego czasu wilk i ludzie mieli żyć w zgodzie.
