W dramacie „Makbet” autorstwa Williama Szekspira główny i tytułowy bohater wiedzie spokojne życie, aż do chwili, w której słyszy on przepowiednię trzech wiedźm. Ma się w jej myśl stać przyszłym królem Szkocji. Jednak faktyczny władca, Dunkan, wciąż żyje. Król jest zatem jedną z postaci, na los której ma wpływ okrutna decyzja Makbeta o przejęciu tronu za wszelką cenę.
Dramat „Makbet” to jeden z najbardziej znanych dramatów Szekspira i na stałe wszedł już do kanonu literatury. Opowiada o losach Makbeta, któremu pewnego dnia trzy wiedźmy przepowiedziały, że będzie królem Szkocji. Konsekwencje tego wydarzenia odbiły się nie tylko na głównym bohaterze, ale także na bliskich mu osobach, takich jak jego przyjaciel Banko.
Lady Makbet to jedna z najbardziej ikonicznych postaci współczesnego teatru. Prawdziwy pierwowzór femme fatale przedstawia obraz kobiety, owładniętej rządzą władzy i prestiżu. Stanowi bohaterkę wyrazistą, prawdziwie głęboką postać o negatywnym wydźwięku.
Bohaterowie literaccy pod wieloma względami przypominają prawdziwych ludzi. Przede wszystkim łączy ich z nimi fakt przechodzenia prawdziwej, głębokiej przemiany wewnętrznej. Motyw ten pojawia się często w wielu dziełach na przestrzeni wieków. Takie postaci określa się jako bohaterów dynamicznych, czyli takich, którzy podlegają zmianom i często na końcu powieści nie są tą samą osobą, jaką czytelnik poznał na początku tekstu.
Na polską kulturę ogromny wpływ miała szlachta oraz jej obyczaje, tradycje i zasady, jakich przestrzegali przedstawiciele tej klasy społecznej. Do dziś można odnaleźć ślady jej wpływu w wielu zwyczajach, jakie wciąż są praktykowane. Warto zatem zagłębić się w fascynującym temacie, jakim jest polska obyczajowość i kultura szlachecka.
W wielu dziełach literackich, nawet takich, które nie należą do gatunku fantastyki, pojawiają się liczne elementy fantastyczne. Zazwyczaj mają one określone zadania do spełnienia i pełnią w tekście konkretną funkcję. Można je spotkać w wielu utworach z rozmaitych epok, ale szczególnie chętnie sięgali po nie przedstawiciele romantyzmu.
Władza to coś, czego pożąda wiele osób, ale utożsamiana jest też z tym, że deprawuje ona człowieka i wydobywa z niego jego najgorsze cechy. Władza często utożsamiana jest z potęgą, mocą i możliwością, by zarządzać cudzym życiem.
Ludzie codziennie zmagają się z wieloma niespodziewanymi wydarzeniami i zmuszeni są podejmować różne decyzje. To z kolei często prowokuje pytania o to, do jakiego stopnia każdy decyduje o własnym losie i czy rzeczywiście jest to możliwe. Filozofowie od wielu wieków zastanawiają się nad tym zagadnieniem, próbując określić, do jakiego stopnia ludzkie życie jest kształtowane przez decyzje jednostki.
Ludzie najczęściej działają w życiu według wyznaczonych zasad moralnych, jakie funkcjonują w danym kręgu kulturowym. To właśnie one określają, co jest dobre i dozwolone, a co złe i może zostać ukarane. Mimo tych ram niektóre osoby przekraczają granice dobra i zła. W takich chwilach konieczne jest zatem podjęcie moralnej odpowiedzialności za swoje czyny, czego niektórzy starają się unikać.
William Szekspir to jeden z najbardziej znanych i rozpoznawalnych twórców literatury światowej. W jego dorobku można znaleźć wiele doskonałych dramatów, które weszły już do kanonu lektur, które zna praktycznie każdy. Jednym z takich dzieł jest „Makbet”, opowiadający historię tytułowego bohatera, który został królem Szkocji. Dramat pokazuje, co z człowiekiem potrafi zrobić władza i nadmierna ambicja. Postać Makbeta to także studium upadku i obłędu.
William Szekspir to jeden z najbardziej znanych twórców w światowej historii literatury. Pozostawił on po sobie wiele doskonałych dramatów, a jednym z nich jest „Makbet”, czyli pozycja, która na stałe weszła do kanonu i została obowiązkową lekturą. „Makbet” powstał około 1606 roku i od tego czas doczekał się licznych wydań, spektakli oraz adaptacji.
Makbet jest dowódcą wojsk swojego kuzyna, czyli króla Szkocji, Dunkana. Makbet i jego przyjaciel, Banko, spotykają na wrzosowisku trzy wiedźmy. Wiedźmy przepowiadają, że Makbet będzie tanem Kawdoru i królem, a Banko ojcem królów. Makbet zaczyna wierzyć w usłyszaną wróżbę, gdy dowiaduje się, że Dunkan mianował go tanem Kawdoru.