Ksiądz Piotr jest jedną z najważniejszych postaci dramatu Adama Mickiewicza pod tytułem “Dziady”. Jest on nie tylko zakonnikiem, bernardynem, ale poprzez jego postać autor przekazuje czytelnikowi ideę, jaką jest mesjanizm. To właśnie ksiądz Piotr opowiada o tym, że Polska ma zostać zbawiona poprzez swoje wielkie cierpienie.
Zbiór opowiadań zatytułowanych „Sklepy cynamonowe” autorstwa Brunona Schulza wydany został po raz pierwszy w roku 1933. Określane są one jako liryczna proza i opowiadają o życiu dziecka – głównego bohatera i narratora – w niewielkim miasteczku.
Jednym z najważniejszych dzieł literatury romantyzmu wciąż pozostaje dramat Juliusza Słowackiego zatytułowany „Kordian”. Poeta opisując historię głównego i tytułowego bohatera snuje refleksje na temat nieudanego powstania listopadowego i jego klęski, roli patrioty oraz wchodzi w polemikę z ideą mesjanizmu w takim ujęciu, w jakim widział ją Adam Mickiewicz w „Dziadach”. Szczególnie ważnym momentem dramatu Słowackiego jest monolog Kordiana na górze Mont Blanc.
„Kordian” to jedno z najbardziej znanych dzieł Juliusza Słowackiego i jeden z najsłynniejszych polskich utworów, jakie powstały w czasie epoki romantyzmu. Słowacki poruszył w nim palący temat kwestii niepodległości Polski, upadku powstania listopadowego oraz polemizował z Mickiewiczem odnośnie mesjanizmu.
Dramat romantyczny „Kordian” autorstwa Juliusza Słowackiego to jedno z najważniejszych dzieł epoki romantyzmu. Autor przedstawia w niej swoją wizję walki o wolność ojczyzny pod zaborami, polemizuje z Adamem Mickiewiczem oraz zastanawia się nad przyczynami upadku powstania listopadowego. W opowieści o losach tytułowego Kordiana pojawia się w związku z tym wiele postaci, w tym niektóre historyczne.
Juliusz Słowacki to jeden z najważniejszych twórców epoki romantyzmu. To spod jego pióra wyszedł słynny dramat zatytułowany „Kordian”, w którym autor wszedł w polemikę z ideą mesjanizmu w takim kształcie, w jakim widział go Adam Mickiewicz. Słowacki zrobił to przedstawiając historię tytułowego Kordiana, w której pojawia się wiele złożonych wątków, które łączą się ze sobą.
Jednym z najważniejszych dzieł, jakie powstały w okresie epoki romantyzmu, jest dramat autorstwa Juliusza Słowackiego zatytułowany „Kordian”. Ukazuje on odmienną niż u Mickiewicza koncepcję poświęcenia się i walki o wolność. Głównym bohaterem dzieła, którego losy uosabiają refleksje Słowackiego na ten temat, jest tytułowy Kordian – młody chłopak, który przechodzi wewnętrzną przemianę i jest określany jako postać dynamiczna.
„Sklepy cynamonowe” to zbiór opowiadań Brunona Schulza, przedstawiających rzeczywistość życia w małym miasteczku. Po raz pierwszy wydano je w roku 1933. Schulz opisuje w nich wyjątkową, dziwną i zdeformowaną rzeczywistość, która zdaje się funkcjonować między jawą a snem. To specyficzne zniekształcenie dotyka także bohaterów opowiadań.
„Akademia pana Kleksa” to powieść dla dzieci autorstwa Jana Brzechwy z roku 1946. Mimo to wciąż cieszy się ogromną popularnością i kolejni czytelnicy chcą zapoznać się z losami przedstawionych przez Brzechwę bohaterów. Autor opisał bowiem wiele postaci, które w większości są powiązane z tytułową Akademią pana Kleksa.
„Akademia pana Kleksa” autorstwa Jana Brzechwy to jedno z najpopularniejszych dzieł przeznaczonych dla dzieci, mimo iż po raz pierwszy wydano ją w roku 1946. Brzechwa opisuje w niej różnorodne przygody, jakich doświadcza w tytułowej Akademii główny bohater, czyli dwunastoletni Adaś Niezgódka. Chłopiec między innymi przypadkiem dostaje się do Psiego Raju.
Dramat „Kordian” autorstwa Juliusza Słowackiego to jedno z najważniejszych dzieł epoki romantyzmu. Po raz pierwszy został on wydany w roku 1834 i na początku ukazał się anonimowo. „Kordian” miał być także częścią trylogii zaplanowanej przez Słowackiego, o czym świadczy jego właściwy tytuł brzmiący „Kordian: Część pierwsza trylogii. Spisek koronacyjny”.
W noc sylwestrową w górach Karpatach szatani próbują przygotować się do przejęcia władzy nad historią. Demony tworzą przywódców powstania listopadowego. Trzy Osoby spierają się w prologu o istotę poezji. Kordian siedzi przed dworkiem i narzeka na swoje życie. Kordian odczuwa w życiu pustkę, poezja nie przynosi mu ukojenia.