W wielu dziełach literackich pojawia się motyw proroctw i przepowiedni, które zdradzają postaciom to, co wydarzy się w przyszłości. Nie zawsze są one jednak dosłowne i jasne dla osób, których one dotyczą. Przepowiednie, wróżby i proroctwa pojawiały się w literaturze już od czasów antycznych.
Historia cywilizacji pokazała, że niestety nie wszyscy ludzie są traktowani tak samo, a wpływ na to ma między innymi ich urodzenie i przynależność do danej klasy. Już od dawna niektóre grupy, takie jak arystokracja czy szlachta, uznawane były za lepsze od innych i z tego tytułu należały im się liczne przywileje. Był to także powód, dla którego inne klasy społeczne cierpiały i były wyzyskiwane w imię cudzych zysków i luksusów.
„Wesele” to najbardziej znane dzieło Stanisława Wyspiańskiego oraz najbardziej rozpoznawalny utwór epoki Młodej Polski. Jest to dramat wielowątkowy, opisujący historię opartą o prawdziwe wydarzenia, jakimi były zaślubiny i wesele Lucjana Rydla i Jadwigi Mikołajczykówny.
Najbardziej znanym dziełem Stanisława Wyspiańskiego jest dramat „Wesele”, który zainspirowany był prawdziwymi wydarzeniami – ślubem artysty, Lucjana Rydla z chłopką, Jadwigą Mikołajczykówną. Jednak oprócz tego zagadnienia, Wyspiański poruszył także liczne wątki związane z ojczyzną, jej wolnością, z powstaniem narodowym oraz tożsamością społeczeństwa. Starał się on zdiagnozować i opisać problemy, z jakimi zmagał się zniewolony naród.
Literatura często ukrywa w sobie wiele znaczeń, które czytelnik musi odgadnąć, by w całości zrozumieć, co dzieło literackie chce mu przekazać. Znaczenia te często schowane są w różnego rodzaju symbolach, którymi z kolei są postaci, przedmioty czy nawet całe sceny. Jakie są jednak funkcje przedmiotów i postaci symbolicznych w utworze literackim?
Słynny dramat epoki Młodej Polski, jakim było „Wesele” Stanisława Wyspiańskiego, porusza wiele kwestii związanych z polskim społeczeństwem oraz z tożsamością narodową. Autor oparł swoją historię o faktyczne wydarzenie, jakim było wesele krakowskiego artysty, Lucjana Rydla z chłopką, Jadwigą Mikołajczykówną.
Motyw sztuki i artysty wielokrotnie pojawiał się w różnego rodzaju dziełach literackich, od samego początku ich istnienia. Artyści często bowiem są fascynującymi postaciami o bogatych życiorysach. Ci spośród nich, którzy zajmują się literaturą, lubią także opowiadać o sobie i o swojej pracy w dziełach, które tworzą.
Nazwisko Stanisława Wyspiańskiego nieodmiennie kojarzone jest z jego dramatem zatytułowanym „Wesele”. Powstał on w czasach Młodej Polski, odnaleźć więc w nim można wiele cech charakterystycznych dla tego okresu. „Wesele” nazywane bywa wręcz dramatem modernistycznym, spełnia bowiem szereg warunków, które swoje źródło mają w sposobie postrzegania sztuki, jaki był wyróżniający dla artystów epoki Młodej Polski.
W wielu dziełach autorzy wykorzystywali motyw pojawienia się duchów, widm i zjaw. Często w ten sposób sygnalizowali rzeczy, które nie były wiadome żywym bohaterom tekstów. W ten sposób radził sobie już William Szekspir, tworząc na przykład „Hamleta”, w którym to dramacie bohater rozmawia z duchem swojego ojca. Z zabiegu tego korzystali także autorzy polskiego pochodzenia. Był to na przykład Stanisław Wyspiański w dramacie „Wesele” oraz Adam Mickiewicz w „Dziadach”.
Stanisław Wyspiański był twórcą epoki Młodej Polski, a jego najbardziej znanym dziełem jest dramat zatytułowany „Wesele”. Opowiada on właśnie o weselu odbywającym się po zawarciu małżeństwa przez krakowskiego artystę z dziewczyną i chłopskim pochodzeniu.
W swoim słynnym dramacie młodopolskim zatytułowanym „Wesele” Stanisław Wyspiański zakreślił szeroką problematykę związaną z narodem polskim oraz kwestiami politycznymi. Autor sportretował także społeczeństwo polskie swoich czasów oraz wskazał i opisał problemy, które je trapiły.
Stanisław Wyspiański, tworząc swój słynny dramat „Wesele”, poruszył wiele kwestii charakterystycznych dla czasów, w których żył i epoki w ramach której tworzył, czyli Młodej Polski. Problematyka tego dzieła skupia się więc na zagadnieniach dotyczących sytuacji politycznej kraju, na tożsamości narodowej czy na problematyce klasowej. Wyspiański zadawał także pytania dotyczące roli wielu profesji w społeczeństwie.