Coś ty Atenom zrobił, Sokratesie – interpretacja

Wiersz „Coś ty Atenom zrobił, Sokratesie” autorstwa Cypriana Kamila Norwida, powstał w styczniu 1856 roku i uważany jest za programowe, a zarazem najważniejsze dzieło tego poety. Bezpośrednią przyczyną jego powstania była śmierć przyjaciela autora, Adama Mickiewicza, w listopadzie 1955 roku, inspiracją zaś – okrzyknięcie go już dzień po śmierci najwybitniejszym polskim wieszczem. Tematem utworu jest relacja pomiędzy wybitnym, niedocenionym twórcą a społeczeństwem, które docenia go dopiero po jego odejściu.

Cnota grunt wszystkiemu – interpretacja

Wiersz Daniela Naborowskiego „Cnota grunt wszystkiemu” ukazuje typowe poglądy epoki baroku, łączy je jednak z renesansowymi wartościami, które z pozoru można by uznać za całkowicie sprzeczne ze sobą.

Fortepian Szopena – interpretacja

Wiersz „Fortepian Szopena” autorstwa Cypriana Kamila Norwida, powstał na przełomie 1863 i 1864 roku. Bezpośrednim impulsem do napisania utworu było zniszczenie przez rosyjskich żołnierzy fortepianu należącego do siostry Fryderyka Chopina. Wydarzenie to przypomniało poecie o jego spotkaniu z wielkim kompozytorem w 1849 roku, a tym samym stało się inspiracją do stworzenia refleksyjnego wiersza.

Rozłączenie – interpretacja

Utwór „Rozłączenie” został napisany przez Juliusza Słowackiego nad jeziorem Leman w górzystej Szwajcarii, dnia 20 lipca 1835 roku. Poeta opisuje otaczający go krajobraz, wyrażając tęsknotę za ukochaną osobą i smutek z powodu rozłąki. Chociaż początkowo sądzono, że adresatką wiersza jest przyjaciółka Słowackiego – Maria Wodzińska – więcej argumentów przemawia za tym, że podmiot liryczny (utożsamiany z poetą) zwraca się do swojej matki.

Biała magia – interpretacja

Krzysztof Kamil Baczyński jest uważany za jednego z najwybitniejszych poetów piszących o tematyce wojennej. W tym okresie powstało mnóstwo wierszy, które dotyczyły trudnej  historii Polski. „Biała magia” jest jednym z niewielu wierszy, w którym bohaterem lirycznym jest ukochana kobieta.

Smutno mi, Boże! – interpretacja

„Smutno mi, Boże!” to incipit (czyli początkowe wyrazy utworu niekiedy używane jako jego tytuł) wiersza Juliusza Słowackiego „Hymn o zachodzie słońca na morzu”. Wyraża on typową dla epoki romantyzmu melancholię i niezgodę na ustanowiony porządek świata. Hymn ten ma także charakter biograficzny, będąc wyrazem tęsknoty poety na emigracji za swoim ojczystym krajem.

Sonet III (Do Najświętszej Panny) – interpretacja

Interpretowany wiersz jest trzecim z cyklu „Sonetów” Mikołaja Sępa-Szarzyńskiego wydanego w ramach „Rytmy abo wiersze polskie” (1601). Znany jest także pod podtytułem „Do Najświętszej Panny”. Tekst wpisuje się w tematykę religijną. Wyjątkowość sonetu opiera się na obecności Matki Boskiej, nieobecnej w innych tekstach poety. Jest ona proszona tu o pośrednictwo w modlitwie kierowanej do Stwórcy. 

x