Jednym ze znanych dzieł Juliusza Słowackiego jest dramat romantyczny zatytułowany „Lilla Weneda”. Wraz z „Balladyną” miał on współtworzyć kronikę opowiadającą o baśniowych pradziejach Polski i tworzyć ich mitologię. Główną bohaterką dzieła jest tytułowa Lilla Weneda, a fabuła utworu koncentruje się na zmaganiach i walce ludu Wenedów z Lechitami.
Romantyczny dramat Juliusza Słowackiego, zatytułowany „Lilla Weneda” miał być wraz z „Balladyną” częścią cyklu stylizowanego na kroniki. Opisywać miały one baśniowe pradzieje Polski i Słowacki zawarł w nich liczne inspiracje i motywy, które zaczerpnął z innych kultur oraz tekstów.
Julian Tuwim to jeden z najwybitniejszych poetów dwudziestolecia międzywojennego. Choć dziś kojarzymy jego nazwisko z utworami dla dzieci, to stworzył też wiele innych dzieł, między innymi wiersz „Wiosna”, który zawarto w zbiorze „Sokrates tańczący” wydanym w 1920 roku. Tom ten wzbudzał ogromne zainteresowanie, ze względu na kontrowersyjną tematykę, niemoralnych zachowań wśród mieszczan.
Każdy w pewnym momencie ma przemyślenia, które dotyczą kwestii losu, przeznaczenia, itd. Czasem wyobrażamy sobie, że naszym życiem władają różne siły, nad którymi nie mamy kontroli. W innych sytuacjach czujemy się panami własnego losu. Jest to dylemat, którego prawdopodobnie nigdy nie będzie nam dane rozstrzygnąć, jednak samo rozmyślanie na ten temat może nam przynieść wiele ciekawych odpowiedzi na nurtujące nas pytania.
Juliusz Słowacki stworzył romantyczny dramat, znany jako „Lilla Weneda”, który miał opowiadać o pradziejach Polski w sposób baśniowy i naśladujący dawne kroniki. W dziele tym opisał między innymi zbiorowego bohatera, jakim byli Wenedzi, toczący nieustanną walkę z Lechitami. Był to lud, który musiał najpierw upaść, by potem zwyciężyć.
Jednym ze znanych dramatów romantycznych Juliusza Słowackiego jest „Lilla Weneda”, opowiadająca o baśniowych pradziejach Polski. Główną bohaterką jest tytułowa Lilla Weneda, ale olbrzymi wpływ na akcję utworu mają także postaci poboczne, takie jak jej siostra – Roza Weneda.
„Lilla Weneda” to romantyczny dramat autorstwa Juliusza Słowackiego. Razem z „Balladyną” miał on stanowić część cyklu z kronikami opisującymi baśniowe pradzieje Polski. W utworze tym Słowacki wykreował wiele wiarygodnych i pogłębionych bohaterów, zarówno z pierwszego jak i z dalszego planu.
Jan Kasprowicz to polski literat, przedstawiciel Młodej Polski. Zasłynął z poetyckiej próby nawiązania kontaktu z Bogiem. Przeszedł od postawy bluźnierczej i buntu przeciwko Stwórcy, do franciszkanizmu, przedstawionego między innymi w utworze „Hymn św. Franciszka z Asyżu”, który ukazał się w 1902 roku w tomie „Salve Regina”, co znaczy „witaj Królowo”.
Kazimierz Przerwa – Tetmajer to bardzo ważna postać literacka w Polsce. Przyjmuje się, że jego pierwszy tom wierszy, zapoczątkował w 1891 roku nową epokę literacką – Młodą Polskę. Utwór „Dziś” jest jednym z jego dzieł. Ukazuje kontrast pozytywizmu i nowo powstałej epoki.
Czesław Miłosz to wybitny polski poeta, eseista, prozaik, laureat literackiej Nagrody Nobla z 1980 roku. Tworzył już przed II wojną światową. Uważa się go za najwybitniejszego polskiego literata XX wieku. „Przedmieście” to jeden z jego utworów, który powstał w czasach okupacji. Zawarto go w cyklu „Głosy biednych ludzi”.
Charles Baudelaire to francuski poeta i krytyk literacki, zaliczany do grona „poetów wyklętych”. Była to grupa literatów, którym liczne skandale i poczynania za życia, przynosiły złą sławę, a utwory często zyskiwały popularność, dopiero po ich śmierci. Utwór „Padlina” ukazał się w 1857 roku w zbiorze „Kwiaty zła” i jest jednym z najpopularniejszych dzieł poety.
Wspólne życie rybaka i jego żony w lepiance nad morzem.
Złowienie złotej rybki przez mężczyznę.
Obietnica rybki dotycząca spełnienia życzeń rybaka w zamian za wolność.
Rybak wypuszcza rybkę bezinteresownie.
Rybak opowiada żonie o zdarzeniu.