Tra­gizm losu bo­ha­te­ra. Omów za­gad­nie­nie na pod­sta­wie Kon­ra­da Wal­len­ro­da Ada­ma Mic­kie­wi­cza. W swo­jej od­po­wie­dzi uwzględ­nij rów­nież wy­bra­ny kon­tekst.

Społeczeństwo od zawsze tworzyło i ubóstwiało postaci bohaterów. Mieli oni ratować świat, odmieniać jego kształt, tworzyć inspirujące historie, ratować niewinnych ludzi przed ich problemami oraz poświęcać się dla innych. W literaturze pojawiały się różne sylwetki bohaterów – od tych mitologicznych, obdarzonych niezwykłymi mocami, o których przeczytać można w antycznych dziełach, aż po tych bardziej ludzkich, którzy nadeszli wraz z następnymi epokami. Częstym elementem losy literackiego bohatera jest jego tragizm.

Dziady cz. III – scena IV – streszczenie i interpretacja

W dramacie romantycznym Adama Mickiewicza zatytułowanym „Dziady” wiele bohaterów doświadcza charakterystycznych, profetycznych wizji, często dotyczących dalszych losów ich zniewolonej ojczyzny lub nich samych. Scena IV z trzeciej części dzieła zawiera w sobie widzenie Ewy. Bohaterka doświadcza wizji, które łączą ze sobą ideowo poszczególne części dzieła oraz przybliżają czytelnikowi pojęcie mistycyzmu.

Dziady cz. III – scena III – streszczenie i interpretacja

Dramat romantyczny „Dziady” autorstwa Adama Mickiewicza pełen jest znaczących scen, których sens nie zawsze należy rozumieć dosłownie i często konieczna jest ich interpretacja. Podobnie jest ze sceną III z trzeciej części utworu. Ukazano w niej egzorcyzmy księdza Piotra i opis jego walki z szatanem, który chciał zawładnąć duszą Konrada. 

Dziady cz. III – scena VIII – streszczenie i interpretacja

Dramat romantyczny „Dziady” autorstwa Adama Mickiewicza pełen jest znaczących motywów, symboli oraz całych scen, w których czytelnik powinien szukać głębszego znaczenia i przesłania. Jedną z nich jest ta, która rozgrywa się w biurze senatora Nowosilcowa.

Mesjanizm jako romantyczna idea poświęcenia. Omów zagadnienie na podstawie Dziadów części III Adama Mickiewicza. W swojej odpowiedzi uwzględnij również wybrany kontekst.

Mesjanizm jest ideą, która w historii literatury pojawiła się już w czasach Biblii. W Polsce jednak prawdziwie spopularyzował to pojęcie romantyzm, który wykorzystał je i stworzył z niego fundament popularnej w tamtych czasach ideologii. Definicja mesjanizmu mówi, że jest to teoria, która odwołuje się do historii Mesjasza, czyli Jezusa Chrystusa, który poświęcił się i umarł za wszystkie grzechy świata.

Re­la­cje mię­dzy świa­tem re­al­nym i fan­ta­stycz­nym. Omów za­gad­nie­nie na pod­sta­wie Dzia­dów część II Ada­ma Mic­kie­wi­cza. W swo­jej od­po­wie­dzi uwzględ­nij rów­nież wy­bra­ny kon­tekst.

W dziełach pochodzących z epoki romantyzmu bardzo często rzeczywistość przeplata się z fantastyką. Oba te plany funkcjonują równolegle obok siebie, przenikają i wywierają na siebie wzajemnie wpływ. Romantycy pełnymi garściami czerpali bowiem z fantastycznych opowieści, ludowego folkloru i niesamowitych, często napawających grozą historii.

Kara za po­peł­nio­ne winy jako pod­sta­wa spra­wie­dli­wo­ści lu­do­wej. Omów za­gad­nie­nie na pod­sta­wie Dzia­dów część II Ada­ma Mic­kie­wi­cza. W swo­jej od­po­wie­dzi uwzględ­nij rów­nież wy­bra­ny kon­tekst.

Praktycznie w każdej społeczności czy kulturze funkcjonuje system karania jej członków za popełnione przez nich winy. Istnieją co prawda różne definicje kary i winy, jednak wspólne jest uznawanie, że na konkretne występki powinno się w określony sposób reagować. Kara może być bezpośrednia, wymierzona od razu, ale może ona także być groźbą realizowaną w nieokreślonej przyszłości, jak ma to miejsce w przypadku religii i wiary, że po śmierci człowiek rozliczany jest ze swych uczynków.

Ludzka solidarność w obliczu zagrożenia. Omów zagadnienie na podstawie Dżumy Alberta Camusa. W swojej odpowiedzi uwzględnij również wybrany kontekst.

W chwilach zagrożenia ludzie reagują na różne sposoby. Próbują chronić siebie, swoje zasoby, zdrowie czy nawet życie i robią to zgodnie ze swoim charakterem czy możliwościami. Często próbują walczyć samodzielnie i działać na własną rękę, licząc, że w ten sposób uchronią się przed skutkami kryzysu. Bywa jednak i tak, że zagrożenie sprawia, że solidaryzują się z innymi i dzięki temu zaczynają z nimi współpracować.