Lady Makbet to jedna z najbardziej ikonicznych postaci współczesnego teatru. Prawdziwy pierwowzór femme fatale przedstawia obraz kobiety, owładniętej rządzą władzy i prestiżu. Stanowi bohaterkę wyrazistą, prawdziwie głęboką postać o negatywnym wydźwięku.
W wielu dziełach literackich, nawet takich, które nie należą do gatunku fantastyki, pojawiają się liczne elementy fantastyczne. Zazwyczaj mają one określone zadania do spełnienia i pełnią w tekście konkretną funkcję. Można je spotkać w wielu utworach z rozmaitych epok, ale szczególnie chętnie sięgali po nie przedstawiciele romantyzmu.
Władza to coś, czego pożąda wiele osób, ale utożsamiana jest też z tym, że deprawuje ona człowieka i wydobywa z niego jego najgorsze cechy. Władza często utożsamiana jest z potęgą, mocą i możliwością, by zarządzać cudzym życiem.
Ludzie codziennie zmagają się z wieloma niespodziewanymi wydarzeniami i zmuszeni są podejmować różne decyzje. To z kolei często prowokuje pytania o to, do jakiego stopnia każdy decyduje o własnym losie i czy rzeczywiście jest to możliwe. Filozofowie od wielu wieków zastanawiają się nad tym zagadnieniem, próbując określić, do jakiego stopnia ludzkie życie jest kształtowane przez decyzje jednostki.
Ludzie najczęściej działają w życiu według wyznaczonych zasad moralnych, jakie funkcjonują w danym kręgu kulturowym. To właśnie one określają, co jest dobre i dozwolone, a co złe i może zostać ukarane. Mimo tych ram niektóre osoby przekraczają granice dobra i zła. W takich chwilach konieczne jest zatem podjęcie moralnej odpowiedzialności za swoje czyny, czego niektórzy starają się unikać.
William Szekspir to jeden z najbardziej znanych i rozpoznawalnych twórców literatury światowej. W jego dorobku można znaleźć wiele doskonałych dramatów, które weszły już do kanonu lektur, które zna praktycznie każdy. Jednym z takich dzieł jest „Makbet”, opowiadający historię tytułowego bohatera, który został królem Szkocji. Dramat pokazuje, co z człowiekiem potrafi zrobić władza i nadmierna ambicja. Postać Makbeta to także studium upadku i obłędu.
William Szekspir to jeden z najbardziej znanych twórców w światowej historii literatury. Pozostawił on po sobie wiele doskonałych dramatów, a jednym z nich jest „Makbet”, czyli pozycja, która na stałe weszła do kanonu i została obowiązkową lekturą. „Makbet” powstał około 1606 roku i od tego czas doczekał się licznych wydań, spektakli oraz adaptacji.
Makbet jest dowódcą wojsk swojego kuzyna, czyli króla Szkocji, Dunkana. Makbet i jego przyjaciel, Banko, spotykają na wrzosowisku trzy wiedźmy. Wiedźmy przepowiadają, że Makbet będzie tanem Kawdoru i królem, a Banko ojcem królów. Makbet zaczyna wierzyć w usłyszaną wróżbę, gdy dowiaduje się, że Dunkan mianował go tanem Kawdoru.
Ludzkość od zawsze musiała mierzyć się ze swoimi licznymi wadami i słabościami, które wynikają albo bezpośrednio z charakteru danego człowieka, albo z zewnętrznych warunków, które mają wpływ na kształtowanie się jego osobowości. Walka ta prowadzona jest przez ludzi od początku istnienia świata z różnymi wynikami, czasami osiągają oni sukcesy, a czasami sromotne porażki.
Praktycznie w każdej społeczności czy kulturze funkcjonuje system karania jej członków za popełnione przez nich winy. Istnieją co prawda różne definicje kary i winy, jednak wspólne jest uznawanie, że na konkretne występki powinno się w określony sposób reagować. Kara może być bezpośrednia, wymierzona od razu, ale może ona także być groźbą realizowaną w nieokreślonej przyszłości, jak ma to miejsce w przypadku religii i wiary, że po śmierci człowiek rozliczany jest ze swych uczynków.
Zło jest znane ludzkości od początku jej istnienia. Definiowano je na różne sposoby i dla wielu społeczności mogło ono znaczyć coś innego, ale sama jego obecność jest niezaprzeczalna. Najczęściej oznacza ono czyny, które zakłócają naturalny porządek w zbiorowości i przyczyniają się do cudzego cierpienia, często niezawinionego.
Każdy człowiek musi dokonać w swoim życiu wielu wyborów, a następnie ponosi ich konsekwencje. Czasami są one dla niego korzystne, a czasami konieczne jest wzięcie na siebie odpowiedzialności za swoje błędy.