Stefan Żeromski jest autorem znanej powieści zatytułowanej „Przedwiośnie”. Autor poruszył w swoim dziele wiele problemów, jakie trapiły współczesne mu społeczeństwo. Związane one były z kwestiami społecznymi i politycznymi.
Słynna powieść Stefana Żeromskiego znana pod tytułem „Przedwiośnie” dzieje się w czasach, w których Polski jeszcze nie było na mapach Europy i tuż po jej odzyskaniu niepodległości i w pierwszych latach rozwoju zrujnowanego wojną i zaborami kraju. W związku z tym Żeromski pytał współczesnych sobie czytelników o to, w jakim kierunku powinien podążać właśnie wyzwolony naród i w jaki sposób odbudować właśnie odzyskaną ojczyznę.
Wielu twórców literatury operuje takimi środkami stylistycznymi jak metafory, symbole czy alegorie. Oznaczają one zazwyczaj ukryte znaczenia, które czytelnik musi samodzielnie odszukać i zrozumieć. Dzięki temu ma szansę wpaść na dodatkowe tropy interpretacyjne, dodatkowe treści czy też nawet zrozumieć właściwie przesłanie dzieła.
Ludzie często żyją marzeniami, w których kreują idealne życie oraz perfekcyjny świat, który nie ma nic wspólnego z rzeczywistością. Takie kreacje zwane są utopią, czyli przedstawieniem idealnego systemu, w którym wszyscy żyją zgodnie ze szlachetnymi ideałami.
Tym, co podtrzymuje chęć walki i życia wielu osób, są ich marzenia oraz wyobrażenia na temat tego, jak wyglądają rzeczy dla nich ważne. Dlatego tak niebezpieczne bywa utracenie złudzeń odnośnie istotnych dla człowieka kwestii.
Bunt jest czymś, co kojarzy się przede wszystkim z młodymi ludźmi, występującymi przeciwko zastanym na świecie normom i nakazom. Buntować się można przeciwko wielu rzeczom – rodzicom, szkole, systemowi, nierównościom czy opresji.
Matka jest jedną z najważniejszych osób w życiu każdego człowieka. Może być jednym z jego pierwszych autorytetów, wsparciem na całe życie, ale może także człowieka zawieść i sprawić, że jego dorastanie stanie się koszmarem.
Dorastanie jest kwestią, która dotyczy każdego człowieka. Zazwyczaj jest ono trudne, pełne wyzwań i nauki. To także moment, w którym człowiek zaczyna kształtować swoje spojrzenie na świat, a to, co przeżyje w tym okresie najprawdopodobniej zostanie z nim już do końca życia. Dorastanie to okres zmagań – ze światem, z rodzicami, z otoczeniem czy wreszcie z samym sobą.
Marzenia są czymś, co motywuje i napędza do działania każdego człowieka. Bez marzeń jego życie staje się puste i martwe, nie ma bowiem nic, co pchałoby go do przodu i zachęcało do dalszego działania. Ludzie zawsze też marzą o tym, co nowe, dalekie i nieosiągalne, w ten sposób wciąż się rozwijając, zmieniając świat i odkrywając nowe horyzonty.
Relacja między rodzicami a dziećmi jest jednym z chętniej wykorzystywanych motywów literackich już od samego początku istnienia literatury. Każdy człowiek ma bowiem rodziców i łączy go z nimi specyficzna relacja, oparta na bezwarunkowej miłości, której nie da się zaobserwować w żadnym innym przypadku.
Nie od dziś wiadomo, że podziały klasowe w społeczeństwie przyczyniają się do wielu napięć i konfliktów. Mogą one być nawet powodem powstań, rewolucji i zbrojnych czynów, których celem jest uzyskanie wolności oraz przywilejów przez ubogie masy, uciskane przez uprzywilejowane klasy, takie jak arystokracja czy bogaci kapitaliści.
Powszechnie wiadomo, że swoje życiowe wybory ludzie podejmują pod wpływem wielu różnych czynników. Mogą to być ich własne doświadczenia czy przekonania, ale bywa też, że ludzkie decyzje kształtowane są przez wpływ ich otoczenia. Dana osoba, odczuwając wyraźne oddziaływanie swoich najbliższych lub innych osób, które go na co dzień otaczają, może podjąć decyzję, która będzie miała na celu ich zadowolić.