Tango jako dramat społeczny

Jednym z najważniejszych dramatów literatury polskiej wciąż pozostaje opublikowane w 1964 roku „Tango” autorstwa Sławomira Mrożka. Dzieło to opowiada o losach rodziny, w której pojawia się odwrócony konflikt pokoleń.

Tango jako groteska

Jednym z najważniejszych polskich dramatów wciąż pozostaje „Tango” autorstwa Sławomira Mrożka. Po raz pierwszy dzieło zostało opublikowane w roku 1964, a wystawiono je już rok później. Mrożek opisał w swoim dziele odwrócony konflikt pokoleń, w którym to młody człowiek domaga się od rodziny respektowania obyczajów i dawnych tradycji.

Tango – motyw władzy

Jednym z najważniejszych dramatów literatury polskiej wciąż pozostaje „Tango” autorstwa Sławomira Mrożka. Po raz pierwszy opublikowano je w roku 1964, a wystawienia doczekało się w ciągu kolejnego roku. Dramat opowiada o odwróconym konflikcie pokoleń w rodzinie, w której przestały obowiązywać jakiekolwiek zasady i konwenanse.

Tango – bohaterowie

W dramacie Sławomira Mrożka pod tytułem „Tango” czytelnik spotyka się z wieloma barwnymi postaciami. Bohaterowie – z wyjątkiem Edka – należą do jednej rodziny, w której występuje odwrócony konflikt pokoleń. Każda z opisanych postaci ma własny charakter i wyraźnie zarysowane motywacje swoich działań.

Edek – charakterystyka

W dramacie autorstwa Sławomira Mrożka, czyli w „Tangu” po raz pierwszym wydanym w roku 1964, odnaleźć można ślady konfliktu klasowego. Pisarz stworzył bohaterów pochodzących z lepiej sytuowanej grupy społecznej, wiążącej się z artystami i przeciwstawił jej reprezentanta klasy niższej. Jest nim brutalny, prosty i wykazujący się ogromną siłą Edek.

Artur – charakterystyka

Sławomir Mrożek jest autorem jednego z najważniejszych polskich dramatów, czyli dzieła zatytułowanego „Tango”. Opowiada w nim o konflikcie pokoleniowym i klasowym, przedstawiając świat, w którym nie ma już żadnych zasad moralnych, do których mogłaby się stosować rodzina złożona z takich postaci jak Eleonora, Stomil, Eugenia, Artur i Eugeniusz.

Satyryczny obraz średniowiecznego społeczeństwa. Omów zagadnienie na podstawie znanych Ci fragmentów Rozmowy Mistrza Polikarpa ze Śmiercią. W swojej odpowiedzi uwzględnij również wybrany kontekst.

Satyra jest nieodłączną częścią kultury i sztuki, ludzie bowiem lubią dostrzegać w innych liczne wady i krytykować. Satyra ubierała ostrze krytyki w rozrywkową formę i pozwalała ludziom łatwiej się z nią oswoić i spojrzeć na swoje wady z dystansem. Gatunek ten znany był już w średniowieczu i autorzy chętnie z niego korzystali, by opisać swoje obserwacje dotyczące tego, jak funkcjonuje społeczeństwo wokół nich.

Sarmacki portret polskiego szlachcica. Omów zagadnienie na podstawie znanych Ci fragmentów Pamiętników Jana Chryzostoma Paska. W swojej odpowiedzi uwzględnij również wybrany kontekst.

Polska kultura szlachecka nierozerwalnie wiąże się z sarmatyzmem. Był to popularny w czasach Oświecenia mit o pochodzeniu szlachty, która miała jakoby wywodzić się od starożytnego ludu Sarmatów, zamieszkującego tereny między rzekami Wołga i on. W związku z tym polscy szlachcice wykreowali sobie specyficzny wizerunek, nawet po latach kojarzący się od razu z szablą, kontuszem, ogromnymi wąsami i z bardzo specyficznym zachowaniem.

Uni­wer­sa­lizm praw­dy o na­tu­rze ludz­kiej w baj­kach. Omów za­gad­nie­nie na pod­sta­wie zna­nych Ci ba­jek Igna­ce­go Kra­sic­kie­go. W swo­jej od­po­wie­dzi uwzględ­nij rów­nież wy­bra­ny kon­tekst.

Wiele dzieł ma na celu przekazanie odbiorcy konkretnej prawdy, nauki czy morału, które może on wykorzystać w swoim życiu. Bardzo ważnym gatunkiem pod tym względem jest bajka. Gatunek ten obowiązkowo zawiera morał i ma przekazywać czytelnikom określone wartości oraz pouczać ich na temat moralności czy wyznawanych wartości.