„Lalka” to kolejny przykład marzeń o lepszym świecie, tym razem pozytywistycznych. Stanisław Wokulski, jako przedstawiciel idei pozytywizmu, marzy o społeczeństwie, które działa jak jeden organizm i pracuje na rzecz polepszenia bytu każdego, także najuboższych. Bohater chce, by wszystkie części tego organizmu były zdrowe, bo tylko wtedy może on poprawnie funkcjonować. Szansę na to upatruje się w rozwijającej się nauce, która służy człowiekowi.
Niestety przedstawiciele arystokracji są zdania, że ich przywilej jest najważniejszy i nie robią nic dla innych. Nie są dla nich ważne ideały pracy organicznej czy pracy u podstaw, mają się za kogoś lepszego. Z kolei opisywani przez Prusa naukowcy bawią się w takie wynalazki jak metal lżejszy od powietrza. Marzenia o lepszym świecie dla każdego rozbijają się zatem o egoizm szlachty i jej przekonanie, że tylko jej przedstawiciele zasługują na dobre i dostatnie życie. Nie mają zamiar poświęcać swoich wygód dla innych.
„Ludzie bezdomni” to z kolei przykład doktora Judyma, który rozumiał konieczność powszechności usług medycznych i środków higieny w społeczeństwie. Jednak był on wyjątkiem, bowiem inni lekarze nie chcieli służyć wszystkim chorym, gromadzili zaś dzięki swojej praktyce majątki. Judym to jedna z nielicznych postaci faktycznie dostrzegających problem i pragnących zmian w społeczeństwie, ale on jeden to za mało, żeby do nich doprowadzić.
Jak widać, w literaturze marzenia o lepszym świecie często giną w starciu z rzeczywistością. Jednak snucie ich z pewnością ma sens mimo to i daje ludziom nadzieję, że kolejny dzień może będzie lepszy.