„Charlie i fabryka czekolady” to powieść autorstwa Roalda Dahla z roku 1964. Jest ona skierowana przede wszystkim do dzieci i młodzieży. Opowiada historię wyprawy piątki dzieci do tytułowej fabryki po tym, jak zdobyły one Złoty Talon uprawniający je do wejścia tam i odkrycia jej sekretów. Właścicielem fabryki jest ekscentryczny Willy Wonka.
Jedną z najbardziej znanych i rozpoznawalnych powieści skierowanych do dzieci i młodzieży wciąż pozostaje wydane w 1964 roku dzieło „Charlie i fabryka czekolady”. To opowieść o wizycie piątki dzieci w tytułowej fabryce czekolady, której właścicielem jest ekscentryczny Willy Wonka. Głównym bohaterem powieści, co widoczne jest już w jej tytule, jest Charlie Bucket, jeden z pięciu zwycięzców w konkursie Wonki.
„Charlie i fabryka czekolady” to niezwykła powieść dla dzieci autorstwa Roalda Dahla. Po raz pierwszy opublikowano ją w roku 1964. Opowiada ona o wyprawie piątki dzieci, które w konkursie znalazły Złoty Talon, dzięki któremu udały się na wycieczkę do tytułowej fabryki czekolady. Jej właścicielem jest niezwykły i ekscentryczny Willy Wonka, który wyróżnia się pod wieloma względami. Jest jednym z głównych bohaterów dzieła.
Roald Dahl to autor znanej powieści dla dzieci i młodzieży zatytułowanej „Charlie i fabryka czekolady”. Opowiada ona o wizycie piątki dzieci w tytułowej fabryce będącej własnością Willy’ego Wonki. Aby się tam dostać, trzeba było znaleźć w tabliczce czekolady Złoty Talon. Jedną z pięciu osób, które go zdobyły, była Veruca Salt.
„Charlie i fabryka czekolady” to powieść autorstwa Roalda Dahla z roku 1964. Opowiada ona o wizycie piątki dzieci w tytułowej fabryce czekolady, która jest własnością Willy’ego Wonki. Jednym z dzieci, które odbywają wizytę po fabryce jest Augustus Gloop.
W Polsce przez bardzo długi czas istniał podział społeczeństwa na klasy. Najbardziej uprzywilejowaną i bogatą grupą była w tamtych czasach arystokracja. Jej obraz zachował się w wielu dziełach literackich, w których autorzy próbowali uchwycić ducha swoich czasów oraz oddać charakter poszczególnych klas społecznych.
Tadeusz Borowski to polski pisarz, który w czasie II wojny światowej przebywał przez jakiś czas w obozie koncentracyjnym. Później, w roku 1948, opublikował zbiór opowiadań zatytułowany „Pożegnanie z Marią”, który nawiązuje do przeżyć pisarza w tym okresie. Borowski stworzył postać bohatera i narratora opowiadań, czyli Tadka. Jego kreacja zawiera elementy autobiograficzne, nie można go jednak utożsamiać z Borowskim. Pisarz w swoich tekstach opisał także obraz obozu koncentracyjnego.
Jednym z opowiadań Tadeusza Borowskiego wydanych w zbiorze „Pożegnanie z Marią” jest tekst o takim samym tytule. „Pożegnanie z Marią” w przeciwieństwie do innych utworów rozgrywa się w Warszawie, nie zaś na terenie obozu koncentracyjnego. Borowski oparł dzieło o swoje osobiste przeżycia z czasów II wojny światowej i stworzył postaci na podstawie faktycznie znanych mu ludzi.
„Dzień na Harmenzach” to jedno z opowiadań Tadeusza Borowskiego ze zbioru pod tytułem „Pożegnanie z Marią”. Borowski opisuje w nim między innymi swoje doświadczenia z pobytu w obozie koncentracyjnym Birkenau.
„Proszę państwa do gazu” to jedno z opowiadań Tadeusza Borowskiego ze zbioru zatytułowanego „Pożegnanie z Marią”. Przynależy ono do tak zwanej literatury obozowej, dotyczącej przeżyć z czasów II wojny światowej.
Tadeusz Borowski jest twórcą opowiadania „U nas w Auschwitzu” pochodzącego ze zbioru pod tytułem „Pożegnanie z Marią”. Jego treść jest oparta o własne doświadczenia autora, który w czasie wojny był więziony w obozie koncentracyjnym. Bohaterowie opowiadania zatem są wykreowani w oparciu o faktycznie spotkane osoby i wydarzenia, jakie miały wówczas miejsce.
Obozy koncentracyjne z czasów II wojny światowej kojarzą się głównie z powszechną śmiercią i straszliwymi warunkami bytowania, w których mało kto miał szansę przetrwać. A mimo to więźniowie trwali tam, przeżywali kolejny dzień i wielu z nich dotrwało w ten sposób do dnia swojego uwolnienia. W związku z tym mają oni za sobą doświadczenie trudnej obozowej codzienności, która wbrew ich woli stała się dla nich nową normalnością.