Człowiek został stworzony do działania. Świadczy o tym sama jego cielesna natura – istnienie z wiecznie płynącej materii kształtuje naturę samego bytu. Dlatego też ciągle do czegoś dążymy, chcemy zmieniać otaczający nas świat i samych siebie. Wielkość założonych przez nas celów określa ambicja.
Zgoda buduje, a niezgoda rujnuje – jest to znane hasło, o słuszności którego przekonał się zapewne każdy, kto uczestniczył w jakimś konflikcie. Podkreśla ono wartość porozumienia jako siły twórczej, dzięki której możliwe jest osiągnięcie spokoju i stabilizacji w życiu.
„Ziele na kraterze” to powieść Melchiora Wańkowicza, która napisana została w roku 1951, ale po raz pierwszy ukazała się w 1957, nakładem stowarzyszenia PAX. Autor w swoim dziele opisuje przede wszystkim dorastanie własnych córek, Krystyny i Marty.
„Wesele” Stanisława Wyspiańskiego to jedno z najważniejszych dzieł epoki Młodej Polski i literatury polskiej w ogóle. Po raz pierwszy wydano je w roku 1901 i wtedy też wystawiono je na teatralnych deskach. „Wesele” to dramat oparty o faktyczne wydarzenie, jakim był ślub poety Lucjana Rydla z chłopką krakowską, Jadwigą Mikołajczykówną, w chacie w Bronowicach.
Henryk Sienkiewicz to znany twórca powieści, a jedną z jego najbardziej rozpoznawalnych pozycji wciąż pozostaje dzieło zatytułowane „Quo vadis”. Opowiada ono o wydarzeniach rozgrywających się w antycznym Rzymie pod rządami Nerona, gdy pojawili się tam pierwsi chrześcijanie. Autor porusza wiele wątków, w związku z czym w powieści obecnych jest także mnóstwo łączących się z nimi motywów literackich.
Hanna Krall to autorka wywiadu z Markiem Edelmanem, który przeżył powstanie w getcie warszawskim. Wybuchło ono 19 kwietnia 1943 roku. Edelman był jego ostatnim żyjącym przywódcą. Opowiada on Krall o tym, czego był świadkiem i przedstawia własne doświadczenia z tamtego okresu. Dzieło to przedstawia także powojenny życiorys Marka Edelmana, który był też wielokrotnie krytykowany za to, że jego opowieść o getcie warszawskim ubiega od utrwalonego w zbiorowej świadomości mitu.
Maria Konopnicka to polska autorka tworząca w okresie pozytywizmu. Wielu osobom kojarzy się ona przede wszystkim z wierszami skierowanymi do najmłodszych, ale nie wahała się ona przed przedstawieniem w swoich dziełach także poważniejszych tematów. Przykładem tego jest nowela zatytułowana „Mendel Gdański.
Jedną z najważniejszych lektur, z którymi dzieci zapoznają się w czasie edukacji, jest opowiadanie „O psie, który jeździł koleją” autorstwa Romana Pisarskiego. Przedstawia ono historię pewnego psa o imieniu Lampo (czyli po włosku błyskawica), a cała akcja rozgrywa się we Włoszech.
Filozof Leibniz stwierdził kiedyś, że człowiek żyje w najlepszym z możliwych światów. Dzieje się tak ponieważ, gdyby Bóg wiedział, że możliwe są lepsze rozwiązania, to z pewnością by z nich korzystał. Leibniz zajmował się w filozofii zagadnieniem teodycei, czyli próbą pogodzenia istnienia dobrego i miłosiernego Boga ze złem pojawiającym się na świecie.
Miłość to jeden z najbardziej poruszających człowieka stanów. Wzbudza bardzo silne emocje, sprawia, że ludzie zupełnie się zmieniają i nie da się znaleźć jednej jej definicji, która pasowałaby do każdego stanu czy sytuacji. Trudno się więc dziwić, że miłość to jeden z najczęściej poruszanych tematów w kulturze, także w dziełach literackich.
Człowiek w swoim życiu przeżywa wiele stanów i emocji. Jednym z nich jest cierpienie, którego doświadcza chyba każdy. Ma ono różne źródła – utrata bliskiej osoby, złamane serce, niespełnione marzenia, choroby i wiele innych czynników może powodować, że człowiek odczuwa ból. Jest to nieunikniony element ludzkiego życia.
Ludzkość od zawsze obawiała się końca świata oraz wypatrywała znaków, które miałyby zapowiedzieć jego nadejście. W związku z tym powstały różne wyobrażenia tego kataklizmu oraz tego, w jakich okolicznościach miałby się rozpocząć. Koniec świata oznacza także koniec wszystkiego, co jest człowiekowi znane, bezpieczne i co wydaje się odwieczne.