Postać Marysi to jedna z wielu chłopskich reprezentacji, jakie Stanisław Wyspiański stworzył w swoim słynnym dramacie zatytułowanym „Wesele”. To siostra Panny Młodej, która w swoim życiu przeżyła nieszczęśliwą miłość. Jej postać jest bardzo podobna do swojego realnego pierwowzoru.
Jedną z wielu postaci, opisanych przez Stanisława Wyspiańskiego w jego słynnym dramacie „Wesele” z okresu Młodej Polski, jest Radczyni. Jest ona przedstawicielką krakowskiej inteligencji, która dostrzega problemy, jakie niosła ze sobą popularna w tamtym czasie chłopomania.
W dramacie młodopolskim „Wesele” autorstwa Stanisława Wyspiańskiego spotkać można wielu bohaterów z pierwszego oraz z drugiego planu. Jednym z nich jest Dziad, czyli postać której ukazuje się upiór Jakuba Szeli.
Stanisław Wyspiański jest jednym z najważniejszych twórców epoki Młodej Polski, która w swych założeniach sięgała aż do czasów romantyzmu i wykorzystywała idee, jakie wówczas były popularne wśród twórców.
Taniec powszechnie kojarzy się z rozrywką, zabawą i z aktywnym spędzaniem czasu z innymi ludźmi. Jednak może on mieć także głębsze znaczenie, zanurzone w kulturze, tradycji i literaturze. Często bywa wykorzystywany przez autorów dzieł literackich jako symbol ukrytych znaczeń, których czytelnik musi się w tekście doszukać.
W dziełach literackich często czytelnik musi odszukać znaczenie danego utworu, które nie jest dla niego dostępne na pierwszy rzut oka. Autorzy posługują się bowiem symbolizmem i oprócz dosłownej treści zawierają też w swoich utworach dodatkowe znaczenia i interpretacje. Symbolizm ten może ukrywać się w wielu miejscach – w postaciach, w konkretnych scenach lub w przedmiotach.
Relacje społeczne często są motywem obecnym w literaturze – są one obserwowane, poddawane krytyce, oceniane czy też szuka się ich źródeł. Autorzy często umiejscawiają swoich bohaterów w wielu takich relacjach i pokazują, jak człowiek może w nich funkcjonować.
Jednym z popularnych motywów literackich, często wykorzystywanym w dziełach polskich autorów, jest wesele. Ta znana od wieków tradycja, przy pomocy której ludzie świętują zawarcie związku małżeńskiego, jest doskonałą okazją do ukazania wielu zjawisk społecznych oraz postaw, którymi charakteryzują się goście.
Literatura spełnia wiele funkcji – między innymi zabawia czytelnika, ukazuje mu odmienne perspektywy i punkty widzenia lub służy za skarbnicę pamięci narodowej. Często też z jej pomocą autorzy rozliczają się z danymi wydarzeniami lub oceniają pewne etapy w dziejach swojej ojczyzny.
W polskiej literaturze obecnych jest wiele mitów narodowych, które często powiązane są z tragiczną historią kraju, doświadczonego przez liczne wojny oraz przez ponad sto lat zaborów. W tym czasie mity kształtowały świadomość Polaków, a szczególnie popularne stały się w okresie romantyzmu, gdy twórcy walczyli o zachowanie silnej i dumnej tożsamości narodowej.
Taniec jest jednym z częściej wykorzystywanych motywów w historii literatury. Zdarza się, że stoi za nim ukryte, symboliczne znaczenie, które czytelnik musi rozpoznać, by prawidłowo zrozumieć, co kryje się za sceną danego tańca. Wielokrotnie oznacza bowiem coś innego, niż po prostu poruszanie się w takt melodii dla rozrywki i spędzania czasu z innymi.
Jednym z zagadnień często podejmowanych w literaturze na przestrzeni wszystkich epok był naród oraz jego tożsamość. Autorzy wielokrotnie pochylali się nad tym tematem oraz poświęcali mu wiele refleksji – dotyczących jego natury, charakteru czy sposobu, w jaki on funkcjonował.