Taniec powszechnie kojarzy się z rozrywką, zabawą i z aktywnym spędzaniem czasu z innymi ludźmi. Jednak może on mieć także głębsze znaczenie, zanurzone w kulturze, tradycji i literaturze. Często bywa wykorzystywany przez autorów dzieł literackich jako symbol ukrytych znaczeń, których czytelnik musi się w tekście doszukać.
W dziełach literackich często czytelnik musi odszukać znaczenie danego utworu, które nie jest dla niego dostępne na pierwszy rzut oka. Autorzy posługują się bowiem symbolizmem i oprócz dosłownej treści zawierają też w swoich utworach dodatkowe znaczenia i interpretacje. Symbolizm ten może ukrywać się w wielu miejscach – w postaciach, w konkretnych scenach lub w przedmiotach.
„Psalm 13” to utwór autorstwa Jana Kochanowskiego, polskiego poety i tłumacza epoki renesansu, który przyczynił się do rozwinięcia polskiego języka w literaturze. Psalm jest częścią „Psałterza Dawidów”, zbioru psalmów Kochanowskiego, wydanego w 1579 roku. Trudno określić charakter „Psalmu 13”, ponieważ nosi on cechy zarówno pieśni dziękczynnej, błagalnej i pochwalnej.
Relacje społeczne często są motywem obecnym w literaturze – są one obserwowane, poddawane krytyce, oceniane czy też szuka się ich źródeł. Autorzy często umiejscawiają swoich bohaterów w wielu takich relacjach i pokazują, jak człowiek może w nich funkcjonować.
„Psalm 47” to utwór autorstwa Jana Kochanowskiego, uznawanego za najważniejszego i najwybitniejszego polskiego twórcę epoki renesansu. Psalm jest częścią „Psałterza Dawidów”, zbioru psalmów Kochanowskiego, wydanego w 1579 roku. „Psalm 47” to pochwalna pieśń, wysławiająca Boga.
Jednym z popularnych motywów literackich, często wykorzystywanym w dziełach polskich autorów, jest wesele. Ta znana od wieków tradycja, przy pomocy której ludzie świętują zawarcie związku małżeńskiego, jest doskonałą okazją do ukazania wielu zjawisk społecznych oraz postaw, którymi charakteryzują się goście.
Literatura spełnia wiele funkcji – między innymi zabawia czytelnika, ukazuje mu odmienne perspektywy i punkty widzenia lub służy za skarbnicę pamięci narodowej. Często też z jej pomocą autorzy rozliczają się z danymi wydarzeniami lub oceniają pewne etapy w dziejach swojej ojczyzny.
W polskiej literaturze obecnych jest wiele mitów narodowych, które często powiązane są z tragiczną historią kraju, doświadczonego przez liczne wojny oraz przez ponad sto lat zaborów. W tym czasie mity kształtowały świadomość Polaków, a szczególnie popularne stały się w okresie romantyzmu, gdy twórcy walczyli o zachowanie silnej i dumnej tożsamości narodowej.
Taniec jest jednym z częściej wykorzystywanych motywów w historii literatury. Zdarza się, że stoi za nim ukryte, symboliczne znaczenie, które czytelnik musi rozpoznać, by prawidłowo zrozumieć, co kryje się za sceną danego tańca. Wielokrotnie oznacza bowiem coś innego, niż po prostu poruszanie się w takt melodii dla rozrywki i spędzania czasu z innymi.
Jednym z zagadnień często podejmowanych w literaturze na przestrzeni wszystkich epok był naród oraz jego tożsamość. Autorzy wielokrotnie pochylali się nad tym tematem oraz poświęcali mu wiele refleksji – dotyczących jego natury, charakteru czy sposobu, w jaki on funkcjonował.
W wielu dziełach literackich pojawia się motyw proroctw i przepowiedni, które zdradzają postaciom to, co wydarzy się w przyszłości. Nie zawsze są one jednak dosłowne i jasne dla osób, których one dotyczą. Przepowiednie, wróżby i proroctwa pojawiały się w literaturze już od czasów antycznych.
Historia cywilizacji pokazała, że niestety nie wszyscy ludzie są traktowani tak samo, a wpływ na to ma między innymi ich urodzenie i przynależność do danej klasy. Już od dawna niektóre grupy, takie jak arystokracja czy szlachta, uznawane były za lepsze od innych i z tego tytułu należały im się liczne przywileje. Był to także powód, dla którego inne klasy społeczne cierpiały i były wyzyskiwane w imię cudzych zysków i luksusów.