W pozytywistycznej powieści „Lalka” autorstwa Bolesława Prusa pojawia się wielu przedstawicieli arystokracji, wciąż w tamtych czasach istniejącej. Jednym z nich jest Książę, stereotypowy wręcz przedstawiciel swojej klasy społecznej. Na jego podstawie Prus ukazał, jak często arystokracja rozmijała się z własnymi słowami i wygłaszanymi opiniami.
Bolesław Prus bardzo szczegółowo opisał charaktery i losy wszystkich postaci w powieści „Lalka”, nawet jeśli były one tylko drugoplanowe lub epizodyczne. Jedną z nich była Maria, którą zwano także Marianną lub Magdalenką. Życie tej bohaterki było trudne, jednak spotkała ona na swojej drodze Stanisława Wokulskiego, który postanowił jej pomóc.
W pozytywistycznej powieści „Lalka” autorstwa Bolesława Prusa ukazanych zostało wielu przedstawicieli arystokracji, często w bardzo krytyczny sposób. Wśród nich istotnymi bohaterami był baron i baronowa Krzeszowscy. Byli oni wciąż skłóconym małżeństwem, które nie mieszkało już nawet razem. Wcześniej mocno doświadczyła ich śmierć córki.
W powieści „Lalka” Bolesław Prus stworzył wiele postaci, pochodzących z różnych grup społecznych. Przedstawił więc nie tylko arystokratów czy kupców, ale także ludzi ubogich, wywodzących się z nizin społecznych. Jedną z nich był Węgiełek, młody rzemieślnik, któremu w pewnym momencie postanowił pomóc Stanisław Wokulski.
Powieść „Lalka” autorstwa Bolesława Prusa powstała w czasach pozytywizmu i bardzo wiernie i trafnie portretuje społeczeństwo tamtego okresu. Autor poświęcił wiele miejsca także postaciom z dalszego planu, takim jak Kazimiera Wąsowska, jedna z przedstawicielek arystokracji. Była ona młodą wdową o dobrym pochodzeniu, określano ją także jako kobietę wyemancypowaną.
W powieści „Lalka” Bolesław Prus sportretował wiele bohaterów z pierwszego i z dalszego planu, każdemu z nich nadając wiele indywidualnych cech i tworząc jego własną historię. Jedną z takich postaci jest prezesowa Zasławska, która reprezentuje środowisko arystokratów.
W pozytywistycznej powieści „Lalka” autorstwa Bolesława Prusa znaleźć można wiele starannie nakreślonych postaci. Wiele miejsca autor poświęcił także bohaterom z dalszego planu, którym jest między innymi doktor Michał Szuman. Był on przyjacielem Stanisława Wokulskiego, którego znał jeszcze z czasów studiów. Doktor Szuman opisywany jest jako osoba ekscentryczna i wzbudzająca wiele emocji.
Taniec powszechnie kojarzy się z rozrywką, zabawą i z aktywnym spędzaniem czasu z innymi ludźmi. Jednak może on mieć także głębsze znaczenie, zanurzone w kulturze, tradycji i literaturze. Często bywa wykorzystywany przez autorów dzieł literackich jako symbol ukrytych znaczeń, których czytelnik musi się w tekście doszukać.
W dziełach literackich często czytelnik musi odszukać znaczenie danego utworu, które nie jest dla niego dostępne na pierwszy rzut oka. Autorzy posługują się bowiem symbolizmem i oprócz dosłownej treści zawierają też w swoich utworach dodatkowe znaczenia i interpretacje. Symbolizm ten może ukrywać się w wielu miejscach – w postaciach, w konkretnych scenach lub w przedmiotach.
„Psalm 13” to utwór autorstwa Jana Kochanowskiego, polskiego poety i tłumacza epoki renesansu, który przyczynił się do rozwinięcia polskiego języka w literaturze. Psalm jest częścią „Psałterza Dawidów”, zbioru psalmów Kochanowskiego, wydanego w 1579 roku. Trudno określić charakter „Psalmu 13”, ponieważ nosi on cechy zarówno pieśni dziękczynnej, błagalnej i pochwalnej.
Relacje społeczne często są motywem obecnym w literaturze – są one obserwowane, poddawane krytyce, oceniane czy też szuka się ich źródeł. Autorzy często umiejscawiają swoich bohaterów w wielu takich relacjach i pokazują, jak człowiek może w nich funkcjonować.
„Psalm 47” to utwór autorstwa Jana Kochanowskiego, uznawanego za najważniejszego i najwybitniejszego polskiego twórcę epoki renesansu. Psalm jest częścią „Psałterza Dawidów”, zbioru psalmów Kochanowskiego, wydanego w 1579 roku. „Psalm 47” to pochwalna pieśń, wysławiająca Boga.