Bolesław Prus w swojej powieści realistycznej zatytułowanej „Lalka” ukazał społeczeństwo drugiej połowy XIX. Każda z jego postaci reprezentowała sobą konkretną grupę społeczną, ale równocześnie autor nadał im wiele indywidualnych cech.
Stanisław Wokulski – główny bohater powieści, przedstawiciel zubożałej szlachty, któremu dzięki pracy w handlu i interesom udało się dorobić znacznego majątku. Wokulski jest człowiekiem sprytnym i praktycznym, jednak jego życie zmienia się, gdy zakochuje się w arystokratce, Izabeli Łęckiej. Wokulskiego określa się jako romantywistę.
Izabela Łęcka – główna postać kobieca w „Lalce”, piękna arystokratka, w której zakochał się Wokulski. Łęcka jest osobą rozpuszczoną, oczekującą życia w luksusach, niezdolną do pokochania innych. Symbolizuje tytułową lalkę – pustą i próżną.
Ignacy Rzecki – stary subiekt, przyjaciel Stanisława Wokulskiego. Rzecki jest gorącym zwolennikiem Napoleona, dawniej walczył w trakcie Wiosny Ludów. Jest to człowiek całkowicie oddany swojej pracy, ale także lojalny wobec Wokulskiego. To autor „Pamiętnika starego subiekta”. Przedstawiciel pokolenia romantyków.
Julian Ochocki – młody arystokrata, naukowiec, jego marzeniem jest wynalezienie maszyny latającej. Ochocki jest przedstawicielem pokolenia modernistów, nie wierzy już w miłość i w całości chce się oddać nauce. Nie bierze udziału w salonowym życiu arystokracji, czym zaskakuje swoje otoczenie.
Kazimierz Starski – arystokrata, kuzyn i adorator Izabeli Łęckiej. Starski jest typowym przedstawicielem swojego stanu, jest próżny i zależy mu jedynie na majątku, dlatego nie zamierza ożenić się z pozbawioną posagu Izabelą. Jego rozrzutny styl życia doprowadził go do ogromnych długów.
Helena Stawska – to młoda i piękna przedstawicielka szlachty, z którą okrutnie obeszło się życie. Jej mąż przez wiele lat uważany był za zaginionego, dlatego też Stawska musiała samotnie żyć, pracować i wychowywać córkę, nie wiedząc, gdzie jest jej mąż. Stawska musi podejmować praktyczne decyzje w swoim życiu, by się utrzymać.
Tomasz Łęcki – arystokrata, ojciec Izabeli Łęckiej. Człowiek rozrzutny, który zmarnował odziedziczony majątek, jednak przekonany o swojej mądrości. Wychował córkę na osobę rozpieszczoną i przyzwyczajoną do luksusu. Łęcki nie ma pojęcia, jak działa prawdziwy świat.
Baron Krzeszowski – arystokrata i hazardzista, tkwi w nieszczęśliwym małżeństwie. Liczą się dla niego przede wszystkim pieniądze, do żony wraca dopiero po roztrwonieniu swojego majątku.
Baronowa Krzeszowska – żona barona, okrutnie doświadczona przez życie śmiercią córki, po której nie jest w stanie się podnieść. Kłótliwa kobieta, wchodząca z innymi w konflikty, między innymi z panią Stawską.
Kazimiera Wąsowska – wyemancypowana arystokratka. Jej rozczarowanie światem i rolą kobiet w społeczeństwie przełożyło się na jej hedonistyczny styl życia.
Henryk Szlangbaum – reprezentuje mieszczaństwo, przyjaciel Wokulskiego z powstania, Żyd. Nie jest w stanie zasymilować się z Polakami. Pracował dla Wokulskiego jako subiekt.
Michał Szuman – przyjaciel Wokulskiego, medyk, przedstawiciel mniejszości żydowskiej. Zgromadził znaczny majątek, w związku z czym mógł leczyć ludzi za darmo i skupić się na nauce. Rozczarowany życiem, niegdyś idealista.
Florentyna – uboga krewna Łęckich, mieszka wraz z nimi. Pomaga Łęckiemu prowadzić dom, jest też powiernicą Izabeli. Zdaje sobie sprawę z trudności finansowych swoich krewnych.
Jan Mincel – właściciel sklepu, w którym najpierw pracował Wokulski i którego właścicielem się stał. Czuje się Polakiem, mimo swojego niemieckiego pochodzenia.
Profesor Geist – naukowiec, który twierdzi, że wynalazł metal lżejszy od powietrza, przedstawiciel inteligencji.
Węgiełek – młody, zaradny rzemieślnik, któremu Wokulski pomaga, zlecając pracę.
Maria – młoda dziewczyna, której Wokulski pomaga porzucić pracę w domu publicznym, później żona Węgiełka.
Wysocki – woźnica, kiedyś pracował dla Wokulskiego. Gdy pada mu koń i nie może wykonywać swojej pracy, to Wokulski mu pomaga. Jego brat ratuje Stanisława przed rzuceniem się pod pociąg.
Prezesowa Zasławska – starsza, bezdzietna arystokratka, wyróżniająca się na tle innych. Swój majątek przeznacza na pomoc ubogim, zamiast zapisać go Starskiemu.
Ewelina Janocka – młoda, rozpuszczona i dziecinna arystokratka, żona barona Dalskiego, która wdaje się w romans ze Starskim.